Esas No: 2022/5276
Karar No: 2022/7504
Karar Tarihi: 27.09.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/5276 Esas 2022/7504 Karar Sayılı İlamı
2. Hukuk Dairesi 2022/5276 E. , 2022/7504 K.Özet:
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi, bir karşılıklı boşanma davasının sonucunda davalı-davacı kadının, erkek lehine hükmedilen vekalet ücreti ve yargılama giderlerine yönelik temyiz talebinin reddine, aynı şekilde erkeğin aile konutu şerhi davasına yönelik temyiz talebinin de reddine karar vermiştir. Ayrıca, davalı-davacı kadının birleşen tedbir nafakası davasında erkek lehine hükmedilen vekalet ücreti ve yargılama giderlerine yönelik temyiz talebi de reddedilmiştir. Kararda, Harçlar Kanunu'nun 30. maddesi gereği, erkeğin aile konutu şerhinin kaldırılması talebi için gerekli harcın yatırılması için usulüne uygun olarak süre verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, HMK’nın 362/1-g maddesi gereğince HMK m.353/1-a kapsamında verilen kararların temyiz edilemeyeceği, miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlarının temyiz edilemeyeceği ve temyiz parasal sınırlarının her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması gerektiği de belirtilmiştir. Kararın detaylı incelemesi için 6100 sayılı HMK'nın ilgili maddeleri, Harçlar Kanunu'nun 30-32. maddeleri ve Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi incelenmelidir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, tazminatlar, nafakalar ve velâyet yönünden; davalı-davacı kadın tarafından ise nafakaların ve tazminatların miktarı, kişisel ilişki süresi, birleşen nafaka davasında erkek lehine hükmedilen vekâlet ücreti ve yargılama gideri, erkeğin aile konutu şerhi davasında verilen hükme yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davalı-davacı kadının erkeğin aile konutu şerhi konulması davasına yönelik temyizinin incelenmesinde;
Davacı-davalı erkek tarafından asıl davada boşanma talebinin yanında aile konutu şerhinin kaldırılması talep edilmiş, ilk derece mahkemesi tarafından bu talebin reddine karar verilmiş, bu karara karşı davacı-davalı erkeğin istinaf talebinde bulunması üzerine istinaf incelemesi yapan bölge adliye mahkemesi tarafından davacı-davalı erkeğin aile konutu şerhinin kaldırılması talebi boşanmanın eki niteliğinde olmayıp peşin karar ve ilam harcına tabi olduğu, bu talep nedeniyle davanın açılması esnasında peşin karar ve ilam harcı alınmadığı gibi, bu eksiklik yargılama sırasında da giderilmediği, erkeğin aile konutu şerhinin kaldırılması talebi için gerekli harcın yatırılması için usulüne uygun olarak süre verilmesi, (Harçlar Kanunu m. 30-32) harç noksanlığı giderildiği takdirde, bu talebin esasının incelenmesi ve hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi, aksi halde; Harçlar Kanunu'nun 30. maddesi gereğince işlem yapılması gerekirken, belirtilen hususlar gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmadığı gerekçesi ile erkeğin aile konutu şerhinin kaldırılması talebine yönelik istinaf talebinin kabulüne, ilk derece mahkemesinin hükmünün 5. bendinin kaldırılmasına, belirtilen hususlar yerine getirilerek karar verilmek üzere dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş olduğu, bu karar karşı davalı-davacı kadın tarafından temyiz talebinde bulunulduğu görülmüştür.
HMK’nın 362/1-g maddesine göre, HMK m.353/1-a kapsamında verilen kararlar temyiz kanun yoluna başvurulamayacak olan kararlardandır. Bu sebeple, erkeğin aile konutu şerhi davası yönünden dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesi kararına yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davalı-davacı kadının birleşen tedbir nafakası davasında erkek lehine hükmedilen vekalet ücreti ve yargılama giderlerine yönelik temyizinin incelenmesinde;
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının a bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar “107.090,00 TL” olarak belirlenmiştir.
Somut olayda davalı-davacı kadın birleşen tedbir nafakası davasında kendisi için 500 TL, ortak çocuk için 1000 TL tedbir nafakası talebinde bulunmuş, ilk derece mahkemesince boşanma davasında karar verildiğinden birleşen davanın reddine karar verilmiş, davalı-davacı kadın yararına vekalet ücreti ve yargılama giderine hükmetmiş, erkeğin istinaf talebinde bulunması üzerine inceleme yapan bölge adliye mahkemesi tarafından birleşen davanın reddine karar verildiği halde kabul edilmiş gibi erkek aleyhine yargılama gideri ve vekalet ücretine hükmedilmesi doğru olmadığı gerekçesi ile erkeğin istinaf talebinin kabulüne, ilk derece mahkemesinin buna yönelik hükümlerinin kaldırılmasına ve erkek lehine yargılama gideri ve vekalet ücretine karar verilmiştir. Davalı-davacı kadın tarafından talep edilen tedbir nafakalarının yıllık toplam miktarı 18.000,00 TL olup, bölge adliye mahkemesince verilen karar kesin olduğundan davalı-davacı kadının birleşen tedbir nafakası davasında erkek lehine hükmedilen vekalet ücreti ve yargılama giderlerine yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
3-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı erkeğin tüm, davalı-davacı kadının diğer temyiz itirazları yersizdir.
SONUÇ: Davalı-davacı kadının erkeğin aile konutu şerhi davasında verilen gönderme kararına ve birleşen tedbir nafakası davasında erkek lehine hükmedilen vekalet ücreti ve yargılama giderlerine yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda 1. ve 2. bentlerde gösterilen sebeplerle ayrı ayrı REDDİNE, hükmün temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 3.bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran...'e geri verilmesine, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden ...'e yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine kesin olarak oy birliğiyle karar verildi. 27.09.2022 (Salı)