Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/7130 Esas 2022/7469 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Boşanma davasında mahkeme, tarafların eşit kusurlu olduğunu kabul ederek boşanmayı kararlaştırmış. Ancak yoksulluk nafakası miktarı yönünden davacı kadının temyiz talebi sonuçlanmış. Mahkeme, nafakanın günün koşullarına göre az olduğuna karar vererek Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesine uygun bir şekilde daha uygun bir miktar belirlemesi gerektiğini belirtmiş. Bu nedenle, ilk derece mahkemesi kararı bozulmuştur. Davalı-davacı erkeğin kusur belirlemesine yönelik temyiz dilekçesi reddedilmiştir. Kanun maddeleri: Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi.

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından kusur belirlemesi, tazminat talepleinin reddi ve yoksulluk nafakası miktarı yönünden, davalı-davacı erkek tarafından ise kusur belirlemesi ve kadın yararına hükmolunan yoksulluk nafakası yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Taraflarca karşılıklı açılan boşanma davasının yapılan yargılamasında, mahkemece evlilik birliğinin tememlinden sarsılmasında tarafların eşit kusurlu olduklarının kabulü ile her iki dava da kabul edilerek, boşanmanın ferileri yönünden hüküm kurulmuş olup, hüküm hakkında sadece davacı-davalı kadın tarafından istinaf kanun yolu incelemesi talebinde bulunulmuştur. İlk derece mahkemesince verilen kararlar, istinaf edilmeyen yönlerden kesinleşmiş olup, istinaf edilmeyen konular temyize getirilemez. Bu itibarla davalı-davacı erkeğin kusur belirlemesine yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı erkeğin tüm, davacı-davalı kadının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
3-Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre davacı-davalı kadın yararına takdir edilen yoksulluk nafakası az olup, bozma ilamının amacına uygun bulunmamıştır. Mahkemece, Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun miktarda nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (3.) bentte gösterilen sebeple ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, (1.) bentte gösterilen sebeple davalı-davacı erkeğin kusur belirlemesine yönelik temyiz dilekçesinin REDDİNE, tarafların sair temyiz itirazlarının yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın temyiz eden ...'ya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran ...'e geri verilmesine, oy birliğiyle karar verildi. 27.09.2022 (Salı)