Esas No: 2022/6286
Karar No: 2022/8272
Karar Tarihi: 18.10.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/6286 Esas 2022/8272 Karar Sayılı İlamı
2. Hukuk Dairesi 2022/6286 E. , 2022/8272 K.Özet:
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir kararın temyiz edildiği görülmüştür. Sorun, taraflar arasındaki boşanma davasından kaynaklanan tazminat miktarlarıdır. Kararda, davacı-davalı kadın tarafından yapılan temyiz itirazlarının çoğunun yersiz olduğu, ancak takdir edilen tazminat miktarlarının hakkaniyet ilkesi, Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 maddesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri gereği daha uygun düzeye çekilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Kararın temyiz edilen bölümleri bozulup, onama harcının temyiz edene yükletilmesi, peşin alınan harcın mahsup edilmesi ve dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesi kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2 maddeleri, Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleridir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından, tazminatların miktarı yönünden; davalı-davacı erkek tarafından ise kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, reddedilen ve aleyhe hükmedilen tazminatlar yönünden; temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı erkeğin tüm, davacı-davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-davalı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden ...'a yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran Demet'e geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 18.10.2022 (Salı)