Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/5639 Esas 2022/8622 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi'nin verdiği karar, karşılıklı boşanma-çeyiz alacağı davasıyla ilgilidir. Davacı-karşı davalı erkek tarafından tedbir, iştirak, yoksulluk nafakası ve kişisel ilişki konularında, davalı-karşı davacı kadın tarafından ise erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminat ve nafaka miktarları, kişisel ilişki süresi ile çeyiz alacağının reddi konularında karar verilmiştir. Kadının çeyiz alacağına ilişkin talebi reddedilmiş, diğer tarafların temyiz itirazları da reddedilerek karar onanmıştır. Kararda, temyiz sınırının Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl yeniden değerleme oranında artırıldığı hatırlatılmıştır ve karar tarihi itibariyle sınırın 107.090,00 TL olduğu belirtilmiştir. Yani, davacı-karşı davalı erkeğin ve davalı-karşı davacı kadının diğer temyiz itirazları reddedilmiş, çeyiz alacağı talebi ise kesinlik sınırı altında kaldığından reddedilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi ve 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi.

MAHKEMESİ : Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma-Çeyiz Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından, tedbir, iştirak, yoksulluk nafakası ile kişisel ilişki yönünden; davalı-karşı davacı kadın tarafından ise erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminat ve nafaka miktarları, kişisel ilişki süresi ile çeyiz alacağının reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davalı-karşı davacı kadın vekilinin çeyiz alacağına ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
6100 sayılı HMK'nın 362. maddesinin 1. fıkrası uyarınca "Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298.maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar "107.090,00 TL" olarak belirlenmiştir.
Somut olayda talep edilen ve reddedilen çeyiz alacağı miktarı 500,00 TL olup, karar tarihindeki kesinlik sınırı 107.090,00 TL'yi aşmayıp 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi gereğince temyiz sınırı altında kaldığından davalı-karşı davacı kadın yönünden çeyiz alacağına ilişkin karar kesindir. Açıklanan sebeple, davalı-karşı davacı vekilinin, çeyiz alacağı davası yönünden temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Davalı-karşı davacı kadının çeyiz alacağına yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenlere yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80'er TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.27.10.2022 (Prş.)