Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/7214 Esas 2022/9171 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi, bir boşanma davası kapsamında verilen kararı değerlendirmiştir. Davacı kadın ve davalı erkek arasındaki davada, ekonomik ve sosyal durumları, kusur dereceleri, kişilik haklarına yapılan saldırı ve mevcut/beklenen menfaatler göz önünde bulundurularak davacı kadının yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğuna karar verilmiştir. Ancak, davacı kadın tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmamış olduğu için, davalı erkeğin usuli kazanılmış hakkı olduğu ve daha uygun bir tazminat miktarının belirlenmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, bölge adliye mahkemesi kararı BOZULARAK ilgili kanun maddeleri (TMK m.174/1, TMK m.174/2, TBK m.50, TBK m.51) göz önünde bulundurularak yeniden değerlendirilmesi istenmiştir.

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. İlk derece mahkemesince davacı kadın yararına hükmedilen tazminatların miktarına yönelik davacı kadın tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmamış olması sebebiyle davalı erkek yararına oluşan usuli kazanılmış hak, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte açıklanan sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 14.11.2022 (Pzt.)