Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/7324 Esas 2022/9620 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir hukuk kararında, bir boşanma davasında verilen tazminat miktarının yetersiz olduğuna karar verildi ve karar bozuldu. Kararın dayandığı delillerin kanuna uygun olduğu ve delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmediği belirtilirken, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesiyle Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri göz önünde bulundurularak daha uygun bir maddi tazminat miktarı belirlenmesi gerektiği ifade edildi.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi: \"Kanun, hakim ve örf ve adet, hakkaniyete uygun olanı seçmeye mecburdur.\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi: \"Bir zararı önceden kestirmeyen borçlu, tazminat ödemekle yükümlü bulunmaz. Ancak, kusurlu olmadığı halde, tazmin edilmesi gereken bir zararı önleyemeyen borçlu, önceden kestirilemeyen kusuru oranında sorumlu olur.\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 51. maddesi: \"Tazminat borcu, zarara yol açan davranışın kusur oranına göre belirlenir.\"

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatlar ile nafaka miktarı, nafaka artırım oranı, kişisel ilişki süresi ile yoksulluk nafaka talebinin reddi yönünden; davalı erkek tarafından ise, tümü yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın lehine takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple bozma kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden ...'ya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran ...'ye geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oy birliğiyle karar verildi. 24.11.2022 (Prş.)