Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/2189 Esas 2022/3386 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, müvekkili ile davalı şirketler arasındaki hizmet alım sözleşmesi kapsamında dava dışı işçilere yapılan ödemelerle ilgili işçilik alacaklarının müvekkili aleyhine sonuçlandığını ve ödemenin müvekkilince yapıldığını belirterek, davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek 94.580,57 TL'nin ödeme tarihlerinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili ise davanın reddini savunmuştur. Mahkemece davacının kısmen haklı olduğu ve davalıdan ödeme talep edebileceği kararlaştırılmıştır. Ancak karara yapılan istinaf başvurusu sonucunda, yeniden karar verilerek davalıların ticari faiz ile sorumlu tutulması gerektiği belirtilmiştir. Sonuç olarak, 6102 Sayılı Türk Ticaret Kanunu'nun 19/2 maddesine göre, davalılar ticari işletme sahibi olduklarından kararı veren Mahkeme'nin yasal faiz yerine ticari (avans) faizi kullanmasının doğru olmadığı söylenmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri: 6102 Sayılı Türk Ticaret Kanunu'nun 19/2.maddesi, HMK'nın 370/2 maddesi ve 6100 sayılı HMK 373. madde.

MAHKEMESİ : Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi
İLK DRC. MHK. : Sakarya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi


Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen kararın temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -

Davacı vekili; müvekkili ile davalı şirketler arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan dava dışı işçilerinin müvekkili aleyhine açtığı işçilik alacakları ile ilgili davanın işçi lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçiye icra takibi sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek, müvekkili tarafından ödenen 94.580,57 TL'nin ödeme tarihlerinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili işçinin ücretlerinden davacının sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının davalı ile yapılan sözleşme kapsamında SGK kayıtlarına göre davalı bünyesinde çalışan işçiye yapılan ödemeyi aralarında imzalanan sözleşme hükümlerine göre davalıdan talep edebileceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesince; davacı vekili tarafından dava dilekçesinde ticari faiz talep edildiği, ancak ticari faiz adı altında düzenlenmiş bir faiz türü bulunmadığı, bu nedenle davacı tarafın ticari faiz olarak dava dilekçesine yansıyan talebini yasal faiz olarak değerlendirmek gerektiği, davacının istinaf talebinin faizin başlangıç tarihi yönünden yerinde olduğu gerekçesiyle yeniden karar verilerek 94.580,57 TL'nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Davalılar tacir olup dava konusu alacak ticari işletmesi ile ilgili olduğundan 6102 Sayılı Türk Ticaret Kanunu'nun 19/2.maddesine göre; taraflardan yalnız biri için ticari iş niteliğinde olan sözleşmeler, Kanunda aksine hüküm bulunmadıkça, diğeri için de ticari iş sayılır ve dava konusu alacak için ticari (avans) faizi istenebilir. Hal böyle olunca mahkemece hükmedilen alacağa ticari (avans) faizi uygulanmasına karar verilmesi gerekirken yasal faiz uygulanmasına karar verilmesi doğru görülmemiş, ayrıca davacı lehine hesaplanan vekalet ücretinin eksik hesaplanması da doğru görülmemiş, yapılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi kararının değiştirilmek suretiyle HMK’nın 370/2 maddesi gereğince düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesinin 2019/1756 Esas, 2020/737 Karar sayılı kararının hüküm fıkrasının 1/d bendindeki “yasal" kelimesinin çıkarılıp, yerine "avans'' kelimesi eklenmesine, hüküm fıkrasının 1/h bendindeki “ 10.316,45 TL" ibaresinin çıkarılıp, yerine "12.935,15 TL'' ibaresinin eklenmesine, hükmün değiştirilmiş bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, 20.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.