Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/8534 Esas 2022/9484 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Taraflar arasındaki alacak davasında davalı vekili tarafından istinaf edilmiş ancak Bölge Adliye Mahkemesi başvurunun esastan reddetmiştir. Davalı vekili kararın temyiz edilmesi üzerine, yapılan ön inceleme sonucunda, miktar veya değeri kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararların Temyize edilemeyeceği belirtilmiştir. Bu nedenle, dosyadaki dava konusu olan ücret derecesinin düzeltilmesinden kaynaklı fark ücret, fark ikramiye ve fark ilave tediye alacaklarının 15.02.2008-14.02.2013 tarihleri arasındaki dönem için hesaplanıp hüküm altına alındığı, 14.02.2013 tarihinden sonraki dönem yönünden uyuşmazlık olmadığı ve karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırı olan 107.090,00 TL’nin altında kalan toplam miktarın davalı vekilinin temyiz dilekçesinin miktardan reddine karar verilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi uyarınca temyiz edilemeyen miktar veya değerin kesinlik sınırı, 366. madde atfıyla 352. maddenin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca temyiz dilekçesinin reddi gerektirir.

Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; yapılan ön inceleme sonucunda gereği düşünüldü:

Miktar veya değeri kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362 nci maddesi uyarınca temyiz edilemez. Temyize konu edilen miktarın kesinlik sınırının altında kalması hâlinde anılan Kanun’un 366 ncı maddesi atfıyla aynı Kanun’un 352 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekir.

Dosya içeriğine göre dava konusu olan ücret derecesinin düzeltilmesinden kaynaklı fark ücret, fark ikramiye ve fark ilave tediye alacaklarının 15.02.2008-14.02.2013 tarihleri arasındaki dönem için hesaplanıp hüküm altına alındığı, 14.02.2013 tarihinden sonraki dönem yönünden uyuşmazlık bulunmadığı ve bu suretle hükmün ileriye yönelik etkisinin olmadığı anlaşılmakla; hüküm altına alınan ve davalı tarafça temyize konu edilen toplam miktarın Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 107.090,00 TL’nin altında kaldığı anlaşılmaktadır.

KARAR
Açıklanan sebeple;
Davalı vekilinin temyiz dilekçesinin miktardan REDDİNE,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,

15.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.