Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2022/3235 Esas 2022/3810 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi, HMK 362/1-a ve 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi uyarınca 40.000 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin kararların kesin olduğunu ve temyiz edilemeyeceğini belirtmiştir. Bu miktar her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacaktır ve 2022 için temyiz kesinlik sınırı 107.090 TL'dir. Davacı, 100.855 TL'nin tahsili için dava açmış, ilk derece mahkemesi 9.855,68 TL'yi kabul etmiş, geri kalan 81.000 TL'nin reddine karar vermiştir. Davacı, red edilen tutar yönünden istinaf başvurusunda bulunmuş ancak Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi istinaf istemini reddetmiştir. Davacı tarafından yapılan temyiz başvurusu 91.000 TL için yapıldığından kesinlik sınırı altında kalmaktadır. Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir. HMK 346/1 ve 366 hükümleri gereği ret kararı ilgilisine tebliğ edilir ve peşin alınan harç talep halinde iade edilir. HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi hakkında detaylı bilgi verilerek açıklamalar yapılmıştır.

MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Yatağan Asliye Hukuk Mahkemesi
K A R A R

HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi'nin miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup temyiz edilemez HMK’nın ek 1. madde gereğince bu miktar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 2022 yılı için temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL’dir.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda 100.855,00 TL’nin tahsili talep edilmiş, ilk derece mahkemesince davanın 9.855,68 TL'nin kabulüne karar verilmiş, red edilen 81.000,00 TL yönünden davacı istinaf başvurusunda bulunmuş, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi’nce istinaf isteminin reddine karar verilmiş ve bu hükme karşı davacı tarafından temyiz başvurusunda bulunulmuştur. Bu durumda temyiz başvurusu Bölge Adliye Mahkemesi kararı ile reddine karar verilen 91.00.00 TL için yapılmış olduğundan Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihine göre temyiz eden yönünden kesinlik sınırı altında kalmaktadır.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344'üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu doğurduğu için HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz isteminin, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararının miktar itibarıyla kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın talep halinde iadesine, 30.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.