Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/5462 Esas 2022/4112 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, bir icra takibine itirazın iptali istemiyle açılmıştır. Yerel mahkemece dava konusuz kalınca hüküm tesisine yer olmadığına karar verilmiştir. İstinaf talebi reddedilince davacı tarafından temyiz edilmiştir. Geçici 3/2 madde gereği temyiz yolu Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun eski hali uygulanarak açık tutulmuştur. Bu nedenle bölge adliye mahkemesince karar verilmesi hatalı olmuştur ve yerel mahkeme kararının temyiz incelemesine geçilmiştir. Temyiz itirazları reddedilerek hüküm onanmış ve dosya ilk derece mahkemesine gönderilmiştir. Kanun maddeleri: HMK Geçici 3/2, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu madde 427-454, HMK 302/5, HMK 373.

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davada hüküm tesisine yer olmadığına yönelik verilen hüküm süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Dava, hizmet sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için başlatılan icra takibine itirazın iptali istemine ilişkin olup; mahkemece davanın konusu kalmadığından hüküm tesisine yer olmadığına dair verilen karar, davacı vekilince yasal süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
Yerel mahkemece 2014/406 Esas, 2015/39 Karar sayılı ve 03.02.2015 tarihli hüküm, (Kapatılan) 15. Hukuk Dairesinin 2015/3708 Esas, 2015/4745 Karar ve 02.10.2015 günlü ilamı ile bozulmuş, mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda dava konusuz kaldığından hüküm tesisine yer olmadığına karar verilmiştir.
Karara karşı istinaf başvurusunda bulunulması üzerine bölge adliye mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiş, karara karşı bu kez yine davacı tarafından temyiz talebinde bulunulmuştur.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3/2 maddesinde “Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanun'un 26.09.2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanun'la yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454'üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.” düzenlemesine yer verilmiştir.
İstinaf kanun yolunun yürürlüğe gireceği ilân edilen 20.07.2016 tarihine kadar temyiz kanun yoluna başvurulmuş bir karar hakkında bu kararın kesinleşmesine kadar geçecek süreçte 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun istinafa ilişkin düzenlemeleri eklenmeden önceki hâli uygulanmaya devam edilecektir. 20.07.2016 tarihinden önce bir dosyada verilen karara karşı temyiz kanun yoluna başvurulmuşsa, o karar Yargıtay'ca bozulmuş olsa dahi bundan sonra verilecek kararlarla ilgili olarak da başvurulması gereken kanun yolu 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun istinafla ilgili değişikliklerinin yapılmadan önceki hâline ilişkin düzenlemeler gereği temyiz ve imkânı varsa karar düzeltme yoludur.
Bu bilgiler ışığında; dosyanın daha önce temyiz incelemesinden geçmiş olması nedeniyle bölge adliye mahkemesince sehven karar verildiği anlaşıldığından bölge adliye mahkemesinin 30/06/2021 gün ve 2020/706 Esas, 2021/835 Karar sayılı kararının yok sayılarak kaldırılmasına karar verilerek, yerel mahkeme kararının temyiz incelemesine geçildi.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, HMK 302/5 ve 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 14.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.