Hırsızlık suçundan sanık M. G.’in 5237 sayılı TCY’nın 142/1-b ve 35/2. maddeleri uyarınca 1 yıl 6 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin, Sincan 3. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 20.11.2006 gün ve 80-425 sayılı hükmün, sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, dos¬yayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 05.11.2010 gün ve 28090-17752 sayı ile;
“Sanık hakkında suç tarihi itibariyle 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 23. maddesiyle değerlendirme yapılmadan hüküm kurulması” gerekçesiyle diğer yönleri incelenmeksizin bozulmasına karar verilmiştir.
Sincan 3. Asliye Ceza Mahkemesi ise 19.04.2011 gün ve 70-433 sayı ile;
“Sanığın 15.06.1977 doğumlu, suç tarihinin ise 23.07.2005 olduğu, dolayısıyla sanığın suç tarihinde 18 yaşını doldurduğu anlaşıldığından Yargıtay bozma ilamı usul ve yasaya uygun görülmemiştir” gerekçesiyle direnerek, ilk hüküm gibi karar vermiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının “onama” istemli 09.01.2012 gün ve 333192 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığa gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanığın hırsızlık suçundan cezalandırılmasına karar verilen olayda, Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, sanık hakkında 5395 sayılı Çocuk Koruma Yasasının 23. maddesinin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığının belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya içeriğinden; nüfus kayıt örneğine göre sanığın 15.06.1977 do¬ğumlu olup, suç tarihinde 28 yaşında olduğu, yaşı itibariyle 5395 sayılı Çocuk Koruma Yasası kapsamında bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Bu bilgiler ışığında somut olay değerlendirildiğinde;
Suç tarihinde 18 yaşından büyük olan sanık hakkında Çocuk Koruma Yasasının uygulanma olanağı bulunmadığından Özel Daire bozma kararı isabetsizdir.
Bu itibarla, yerel mahkeme direnme kararının isabetli olduğuna, hükmün esasının incelenmesi için dosyanın Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Sincan 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.04.2011 gün ve 70-433 sayılı kararındaki direnme nedeninin İSABETLİ OLDUĞUNA,
2- Dosyanın, hükmün esasının incelemesi için Yargıtay 6. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 26.06.2012 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.