Tefecilik Yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4053 Esas 2020/2821 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4053
Karar No: 2020/2821
Karar Tarihi: 23.12.2020

Tefecilik Yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4053 Esas 2020/2821 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir tefecilik davasında, sanığın hapis cezası ile adli para cezası verilmiştir. Ancak mahkeme bu cezaları tek bir hüküm olarak vermiş, hapis cezasının temyiz edilebileceğini ama adli para cezasının kesin olduğunu belirtmiştir. Bu kararın yanlış olduğu ve adli para cezasına ilişkin hükmün de temyiz edilebileceği belirtilerek, tefecilik suçunun cezasının üst sınırına göre 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süreleri hesaplanmıştır. Suç tarihinin belirlenememesi nedeniyle 01/03/2008 olarak kabul edilmiştir. Ancak ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği tespit edildiğinden hükümler bozulmuş, ancak yeniden yargılama yapılmasına gerek bulunmadığından dava düşmüştür. Kanun maddeleri ise şöyle belirtilmiştir: TCK'nın 241/1., 66/1-e ve 67/4., 5237 sayılı Kanun'un 5320 sayılı Kanunun 8/1., CMUK'un 321. ve 322/1., 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri.
9. Ceza Dairesi         2020/4053 E.  ,  2020/2821 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Tefecilik Yapmak
    Hüküm : Mahkumiyet

    Dosya incelendi;
    Bir suç nedeniyle verilen karar içerisinde yer alan cezalardan her biri ayrı bir hükmü oluşturmayıp, bu cezalardan tamamının tek bir hükmü meydana getirdiği gözetilmeden hapis cezasının temyizi kabil, hapis cezasının yanında ayrıca hükmedilen adli para cezasının ise kesin olduğu şeklinde hüküm kurulduğu görülmüştür. Adli para cezasına ilişkin hükmün de temyiz edilebilir olduğu belirlenerek yapılan inceleme sonunda gereği düşünüldü:
    ... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin birleşen 2010/341 Esas sayılı dosyasının 09/12/2010 tarihli celsesinde davaya katılmasına karar verilen Hazine"nin gerekçeli karar başlığında gösterilmemesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
    Sanığın üzerine atılı tefecilik suçunun 5237 sayılı TCK"nın 241/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırına göre aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, tefecilik suçunda suç tarihi kazanç maksadıyla en son ödünç paranın verildiği gün olup, alınan müşteki beyanlarından en son 2008 Mart tarihinde borç para alındığının beyan edilmesi karşısında, suç tarihinin kesin olarak saptanamaması nedeniyle sanık lehine değerlendirme yapılarak 01/03/2008 olarak kabul edilmesi gerektiği, belirtilen tarih ile temyiz inceleme günü arasında 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 23/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.








    Hemen Ara