“Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK’nın 50/5. maddesinde öngörülen düzenlemeye göre, hükmolunan cezanın tür ve miktarına göre, 1412 sayılı CMUK’nın 5219 sayılı Yasa ile değişik 305/1. maddesi gereğince hükmün temyizi olanaklı bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca, sanık Ersin  müdafiin temyiz isteminin tebliğnameye aykırı olarak reddine” karar verilmiştir.

                Yargıtay C.Başsavcılığı ise 10.02.2012 gün ve 146400 sayı ile;

                “…İncelenmesi gereken konunun, 04.01.2011 tarihinde verilen 2000 TL adli para cezası içerikli hükmün temyiz olanağı bulunup bulunmadığına ilişkin olduğu belirlenmiştir.

                Anayasa Mahkemesinin 23.07.2009 gün ve 2006/65 esas, 2009/114 karar sayılı iptal kararı ile, kararın yürürlüğe girdiği tarih olan 07.10.2010 tarihinden itibaren, hem hapisten çevrilme, hem de doğrudan verilen adli para cezaları için kesinlik sınırı bulunmamaktadır. Zira, sözkonusu iptal kararına konu kesinlik sınırını öngören yürürlükteki 1412 sayılı CMUK’nun 305/1. maddesindeki bu sınırlama iptal edilmiş, iptal kararının yürürlüğe girdiği tarih itibariyle herhangi bir düzenleme yapılmamış olduğundan, temyize dair sınırlama ortadan kalkmıştır. Bu itibarla, 07.10.2010 tarihinden, 6217 sayılı Yasanın yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar hem hapisten çevrilme hem de doğrudan verilen tüm adli para temyizinin olanaklı olduğu hukuki bir gerçektir” görüşüyle itiraz yasa yoluna başvurarak, sanık Ersin hakkında mala zarar verme suçu yönünden verilen ret kararının kaldırılarak, hükmün esasının incelemesi için dosyanın Özel Daireye gönderilmesine karar verilmesi isteminde bulunmuştur.

Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI 

İtirazın kapsamına göre inceleme, sanık Ersin hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümle sınırlı olarak yapılmıştır.

                Özel Daire ile Yargıtay C. Başsavcılığı arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; mala zarar verme suçundan 04.01.2011 tarihinde hükmolunan 2.000 Lira adli para cezasından ibaret mahkûmiyet hükmünün, verildiği tarih itibarıyla temyiz kabiliyetinin bulunup bulunmadığının belirlenmesine ilişkindir.

İncelenen dosya içeriğinden, sanık hakkında mala zarar verme suçundan açılan kamu davasının yargılaması sonucunda, yerel mahkemece 04.01.2011 tarihinde sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Yasasının 151/1, 62 ve 52/1. maddeleri uyarınca 2000 Lira adli cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmaktadır.

Uyuşmazlığın çözümüne yönelik olarak hüküm tarihinde yürürlükte bulunan yasal düzenlemelerin gözden geçirilmesi gerekmektedir.

1412 sayılı CYUY’nın 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 305. maddesi; “Ceza Mahkemelerinden verilen hükümler temyiz olunabilir. Ancak, onbeş sene ve ondan yukarı hürriyeti bağlayıcı cezalara ait hükümleri hiç bir harç ve masrafa tabi olmaksızın Yargıtayca re"sen tetkik olunur.

1.  İkimilyar liraya kadar ( ikimilyar dahil) para cezalarına dair olan hükümler,

2. Yukarı sınırı onmilyar lirayı geçmeyen para cezasını gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat hükümleri,

3. Bu Kanun ile sair kanunlarda kesin olduğu yazılı bulunan hükümler, Temyiz olunamaz.

Bu suretle verilen hükümler tekerrüre esas olmaz. Ancak haklarında 343 üncü madde hükümleri dairesinde Yargıtaya başvurulabilir” şeklinde düzenlenmiş ve böylece ikimilyar liraya kadar (İki milyar dahil) para cezalarına dair olan mahkûmiyet hükümlerinin temyiz edilemeyeceği öngörülmüş iken;

Maddenin, 2. fıkrasının 1. bendinin, Anayasa Mahkemesinin 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren 23.07.2009 gün ve 65–114 sayılı kararı ile iptal edilmesi nedeniyle, iptal kararının yürürlüğe girdiği 07.10.2010 tarihinden sonra verilen, gerek hapis cezasından çevrilen, gerekse doğrudan hükmolunan adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükümlerinin 14.04.2011 tarihine kadar hiçbir miktar gözetilmeksizin temyizi olanaklı hale gelmiştir.

 Öte yandan, 14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Yasalarda Değişiklik Yapılmasına Dair Yasanın 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Yargılaması Yasasının 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yasa yoluna başvurulamayacağı” şeklinde değişiklik yapılmış ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile de 5320 sayılı Ceza Yargılaması Yasasının Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Yasaya “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklinde Geçici 2. madde eklenmiştir.  

                Ceza Genel Kurulunun birçok kararında, hükmün temyiz edilebilir nitelikte olup olmadığının belirlenmesinin, hüküm tarihindeki yasal düzenlemelere göre çözümlenmesi gerektiği vurgulandığından; yukarıda yer verilen yasal düzenlemelere göre, 01.06.2005 tarihinden 07.10.2010 tarihine kadar 5237 sayılı Yasanın 50 veya 52. maddeleri uygulanmak suretiyle hükmolunan ve başkaca herhangi bir hak kısıtlaması doğurmayan 2000 Liraya kadar (2000 Lira dahil) adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükümlerinin kesin olduğu, 07.10.2010 tarihinden 14.04.2011 tarihine kadar gerek hapis cezasından çevrilen, gerek doğrudan hükmolunan adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükümlerinin ceza miktarına bakılmaksızın temyizinin olanaklı olduğu, 14.04.2011 tarihinden sonra ise doğrudan hükmolunan 3000 Liraya kadar (3000 Lira dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkûmiyet hükümlerinin kesin ve temyiz edilemez nitelikte olduğu, 3000 Liradan fazla olmak üzere doğrudan verilen adli para cezaları ile hapisten çevrilen tüm adli para cezalarının ise temyiz kabiliyetinin bulunduğu  görülmektedir.

                Bu bilgiler ışığında somut olay değerlendirildiğinde;

Sanığın mala zarar verme suçundan 2.000 Lira adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilen olayda, yerel mahkemenin 04.01.2011 olan hüküm tarihi, Anayasa Mahkemesi iptal kararının yürürlük tarihi olan 07.10.2010 ile 6217 sayılı Yasanın yürürlük tarihi olan 14.04.2011 arasında olup, bu tarihler arasında ister hapis cezasından çevrilen, ister doğrudan hükmolunan adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin hiçbir miktar sınırlaması olmaksızın temyiz kabiliyeti bulunduğundan, hükmün temyizinin olanaklı olmadığından bahisle temyiz isteminin reddine yönelik olarak verilen Özel Daire kararı isabetsizdir.

                Bu itibarla; Yargıtay C. Başsavcılığı itirazının kabulüne, Özel Daire kararının sanık Ersin hakkında mala zarar verme suçu yönünden kaldırılmasına ve bu suçtan kurulan hükmün esasının incelenmesi için dosyanın Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir. 

SONUÇ :

Açıklanan nedenlerle,

1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,

2- Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19.12.2011 gün ve 29464-9320 sayılı kararının sanık Ersin Güngör hakkında mala zarar verme suçu yönünden KALDIRILMASINA,

                3- Sanık Ersin hakkında mala zarar verme suçundan kurulun hükmün esasının incelenmesi için dosyanın Yargıtay 13. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.05.2012 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.