T.. Ağır Ceza Mahkemesi Üyesi olan sanığın, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun 15.10.2003 tarih ve 436 sayılı kararı ile müstemiren T.. Sulh Ceza Mahkemesinin 1/2 sine de bakmak üzere yetkilendirildiğine dair Personel Genel Müdürlüğünün 22.10.2003 gün ve 77178 sayılı yazısını tebellüğden imtina edip, anılan mahkemede görülmekte olan davalarda ve tutuklama talebiyle sorguya sevk edilen mevcutlu soruşturmalarda yasal gereğine tevessül etmediği iddiasıyla TCY.nın 230/1. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasında, Yargıtay 4. Ceza Dairesince 1.7.2004 gün ve 23/14 sayı ile, sanığın TCY.nın 230/1, 59/2, 647 sayılı Yasanın 4, 5 ve 6. maddeleri gereğince 1"er ay arayla 10 eşit taksitte ödenmek üzere 1.154.760.000 lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına, ödeme emrinin tebliğinden itibaren 1 aylık sürenin sona erdiği veya taksitlerden birinin süresinde ödenmemesi nedeniyle geri kalan miktarının tamamının muaccel olduğu tarihten başlayarak ödenmeyen para cezasına 6183 sayılı Yasanın 51. maddesinde belirlenen gecikme zammı oranının yarısı oranında gecikme zammı uygulanmasına ve cezasının ertelenmesine karar verilmiş, hüküm sanık tarafından, keyfi olarak görevlendirildiği, suçun yasal unsurları itibariyle oluşmadığı gerekçeleriyle temyiz edilmiştir.

Dosya Birinci Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup, düşünüldü;

CEZA GENEL KURULU KARARI

T.. Ağır Ceza Mahkemesi üyesi olan sanığın, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun 15.10.2003 tarih ve 436 sayılı kararı ile müstemiren Tavşanlı Sulh Ceza Mahkemesinin 1/2 sine de bakmak üzere yetkilendirildiğine dair Personel Genel Müdürlüğünün 22.10.2003 gün ve 77178 sayılı yazısını tebellüğden imtina ettiği, bu nedenle anılan mahkemede görülmekte olan davalarda ve tutuklama talebiyle sorguya sevk edilen mevcutlu soruşturmalarda yasal gereğini yerine getir-mediği iddiasıyla, TCY.nın 230/1. maddesi gereğince cezalandırılması istemiyle kamu davası açıl-mıştır.

Sanık; T... Ağır Ceza Mahkemesi üyesi olarak atandığını, Sulh Ceza Mahkemesinin 1/2 sine bakmak üzere yetkilendirilmesine ilişkin Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu kararının yanlı, hukuka aykırı, hakimlik onurunu kırıcı nitelikte olması nedeniyle tebellüğ etmediğini bu nedenle gereğini yerine getirmediğini, görevi ihmal suçunun unsurları itibariyle oluşmadığını savunmuştur.

Anayasa"nın 159. maddesinin 3. fıkrası uyarınca; Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu; adli ve idari yargı hakim ve savcılarını mesleğe kabul etme, atama ve nakletme, geçici yetki verme, yükselme ve birinci sınıfa ayırma, kadro dağıtma, meslekte kalmaları uygun görülmeyenler hakkında karar verme, disiplin cezası verme, görevden uzaklaştırma işlemlerini yapmak, Adalet Bakanlığının, bir mahkemenin veya bir hakimin veya savcının kadrosunun kaldırılması veya bir mahkemenin yargı çevresinin değiştirilmesi konusundaki tekliflerini karara bağlamak, ayrıca Anayasa ve kanunlarla verilen diğer görevleri yerine getirmek üzere kurulmuş bir Anayasal kurumdur.

Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu, 2835 sayılı Yasa ile değişik, 2461 sayılı Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Yasasının 4. maddesi uyarınca, hakim ve savcıları mesleğe kabul etme, atama ve nakletme, geçici yetki verme, yükselme, birinci sınıfa ayırma, kadro dağıtma, disiplin cezası verme, Anayasa ile diğer yasalarda verilen görevleri yerine getirmekle görevli olup, başka bir deyişle hakimlerin ve savcıların yargısal görevlerini sağlıklı ve düzenli bir şekilde sürdürmeleri için idari nitelikte düzenlemeler yapmakla yetkilidir.

2802 sayılı Hakimler ve Savcılar Yasasının 47/1. maddesinde ise, "Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu, hakim ve savcıları hizmetin gereği olarak sürekli görev yerlerinin dışındaki bir yargı çevresinde veya aynı yerde geçici yetki ile görevlendirmeye yetkilidir." hükmünü taşımaktadır.

Bu yasal düzenlemeler uyarınca, ilgili hakim ve savcılar, Kurulun vermiş olduğu kararlar doğrultusunda görevini yerine getirmek zorundadırlar. Kendisiyle ilgili karar verilen hakim veya savcı Kurulun vermiş olduğu kararı, hakkaniyete veya yasaya aykırı bulduğu görüşüyle yerine getirmemezlik edemez, kararı beğenmez ve yasaya aykırı bulursa Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulundan kararın yeniden incelenmesini talep edebilir. Bu yasal düzenlemeye uymayarak kararın hukuka aykırı olduğu gerekçesi ile gereğini yerine getirmemesi ilgiliye haklılık kazandırmaz.

T... Ağır Ceza Mahkemesi Üyesi olan sanık Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun 15.10.2003 gün ve 436 sayılı kararıyla müstemiren Tavşanlı Sulh Ceza Mahkemesinin 1/2 sine bakması için görevlendirme kararına itiraz etse dahi, uymak ve gereğini yerine getirmek zorun-dadır. Sanık Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun T... Sulh Ceza Mahkemesinin 1/2 sine bakması için görevlendirme kararını tebellüğ etmeyerek ve gereğine uymayarak, Sulh Ceza Mahkemesine sevkedilen çok sayıda mevcutlu evraka bakmamış, bu nedenle T... Adalet Komisyonu Başkanlığınca bu işlere bakması için bir başka hakim görevlendirilmiştir. Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunca yapılan görevlendirme kararının onur kırıcı ve hakimlik mesleğini ayaklar altına alan bir karar olduğunu bildirerek gereğini yerine getirmeyeceğini açık bir şekilde ifade eden sanığın, yasal olarak yerine getirilmesi için kendisine verilen görevi yapmamak suretiyle pasif eylemde bulunma eylemi, TCY.nın 230/1. maddesi kapsamında yer alan görevi ihmal suçunu oluşturmaktadır.

Özel Dairece sanık hakkında hükmolunan ağır para cezasından TCY.nın 59. maddesi ile yapılan indirim sonucunda, para cezası miktarının yanılgılı uygulama sonucu 288.985.000 lira yerine eksik olarak 287.783.000 lira şeklinde hükmedilip, müteakip işlemlerin de bu miktar üzerinden yapılması suretiyle sonuç olarak para cezasının sanık lehine 1.000.000 lira eksik tayin edildiği anlaşılmakta ise de, bu husus temyiz edenin sıfatı nedeniyle bozma konusu yapılamayacağından, sanığın görevi ihmal suçundan cezalandırılmasına ilişkin Özel Daire hükmünün eleştiri ile yetinilmek suretiyle onanmasına karar verilmelidir.

SONUÇ: Açıklanan nedenlerle, sanığın suçun yasal unsurları itibariyle oluşmadığına ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddi ile, yukarıda belirtilen eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 1.7.2004 gün ve 23/14 sayılı hükmünün ONANMASINA, 23.11.2004 günü oybirliği ile karar verildi.