Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/24507 Esas 2022/20302 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilmiştir. Temyiz isteği reddedildikten sonra, kasten yaralama ve tehdit suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesi yapılmıştır. Tehdit suçuna ilişkin hüküm yerinde görülmüş, ancak kasten yaralama suçuna ilişkin hükümde bazı hatalar tespit edilmiştir. Bunlar, tehdit suçunun uzlaşma kapsamında olmamasına rağmen, sanığın kasten yaralama suçuyla birlikte işlemesi nedeniyle uzlaşmadan yararlanamaması ve adli para cezasının hapse çevrilmemesi durumunda ödenmeyebileceği konusudur. Ayrıca, CMK'nın Basit Yargılama Usulüne ilişkin hükmü Anayasa Mahkemesi kararınca iptal edilmiş olduğundan, yeniden değerlendirme yapılması gerekmektedir. Bu nedenlerle, karar bozulmuş ve dosya yeniden hüküm mahkemesine gönderilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: TCK'nın 106/1-1, 86/2, 5275 sayılı Kanun'un 106/3, 6545 sayılı Kanun'un 81, 17/10/2019 tarihli 7188 sayılı Kanun'un 24. ve CMK'nın 251 ve 253. maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin vekalet ücretine hasren yapıldığı belirlenerek, dosya görüşüldü:
Tehdit ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerin temyizinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
A) Tehdit suçundan kurulan hükmün temyizinde;
Eyleme ve yükletilen suça yönelik sanık ... ve müdafisinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
B) Kasten yaralama suçundan kurulan hükmün temyizinde ise; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a) Sanık hakkında kasten yaralama ve TCK’nın 106/1-1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçlarından kamu davası açıldığı tarihte TCK’nın 106/1-1. cümlesinde düzenlenmiş olan tehdit suçunun uzlaşma kapsamında olmaması ve CMK’nın 253/3. fıkrasının ikinci cümlesi dikkate alındığında sanığın üzerine atılı kasten yaralama suçunun tehdit suçu ile birlikte işlenmesi nedeniyle uzlaşma kapsamında bulunmadığı ancak, yapılan yargılama neticesinde sanığın tehdit suçundan beraat etmesi karşısında, TCK'nın 86/2. maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçunun CMK'nın 253/3. maddesi uyarınca uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla, aynı Kanunun 253 ve 254. maddeleri uyarınca uzlaşma hükümlerinin uygulanması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Kabule göre ise;
1) 6545 sayılı Kanunun 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uyarınca hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
2) 17/10/2019 gün ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesiyle değişik CMK'nın 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, CMK'ya 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14/01/2021 tarihli ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı kararıyla "basit yargılama usulü" yönünden Anayasa'nın 38. maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve CMK'nın 251/1. maddesi kapsamına giren suç yönünden; Anayasa'nın 38. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nın 7 ve CMK'nın 251 vd. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 19/10/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.