Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/24517 Esas 2022/20300 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, tehdit

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, sanığın MERNİS ve mahkemeye bildirdiği adresin aynı olması nedeniyle, gerekçeli kararın öncelikle Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre, bu mümkün olmazsa aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca tebliğ edilmesi gerekirken doğrudan Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligatın usulsüz olduğu, bu suretle sanığın öğrenme üzerine gerçekleştirilen temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek, dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1) Sanığa ek savunma hakkı verilmeden, iddianamede gösterilmeyen TCK'nın 125/3-c maddesinin uygulanması suretiyle CMK'nın 226/2. maddesine aykırı davranılması,
2) Sanığın, mağdur ...’a yönelik hakaret suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması neticesinde hükmün “D” bendinde mağdurun şikayetinden vazgeçmesi karşısında düşme kararı verildiği halde, bu hükümle çelişki oluşturacak şekilde, hükmün “B” bendinde sanığın mağdur ...’a yönelik olarak kişinin mensup bulunduğu dine göre kutsal sayılan değerlerden bahisle hakaret suçundan, bahse konu TCK'nın 125/3-c maddesinde yer alan suçun takibinin, aynı Kanunun 131. maddesi uyarınca şikayete bağlı olduğu da gözetilmeden, mahkumiyet hükmü kurulması,
3) Sanık hakkında mağdur ...’a yönelik olarak hakaret, kasten yaralama, TCK’nın 106/1-1. cümlesinde düzenlenen tehdit ve mağdur ...’a yönelik olarak TCK’nın 125/3-a maddesinde düzenlenen hakaret suçlarından kamu davası açıldığı, soruşturma aşamasında taraflara uzlaşma teklifi yapılmış ise de, bu tarihte atılı mağdur ...’a yönelik hakaret ve mağdur ...’a yönelik TCK’nın 106/1-1. cümlesinde düzenlenmiş olan tehdit suçlarının uzlaşma kapsamında olmadığından soruşturma aşamasında yapılan uzlaşma teklifinin geçersiz olduğunun anlaşılması, ancak yapılan yargılama neticesinde sanığın mağdur ...’a yönelik hakaret suçundan eyleminin TCK’nın 125/1. maddesinde düzenlenen hakaret suçunu oluşturduğundan bahisle şikayetten vazgeçme nedeniyle düşme kararı verilmesi, ayrıca 7188 sayılı Kanunun 26. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253/3. maddesinin ikinci cümlesine “aynı mağdura karşı” ibaresinin eklenmiş olması ve 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik CMK'nın 253. maddesi uyarınca, TCK’nın 106. maddenin 1. fıkrasının 1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alınmış olması karşısında; sanığın üzerine atılı mağdur ...’a yönelik hakaret ve tehdit suçlarının CMK'nın 253/3. maddesi uyarınca uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla, aynı Kanunun 253 ve 254. maddeleri uyarınca uzlaşma hükümlerinin uygulanması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
4) Kabule göre ise; 17/10/2019 gün ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesiyle değişik CMK'nın 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, CMK'ya 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14/01/2021 tarihli ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı kararıyla "basit yargılama usulü" yönünden Anayasa'nın 38. maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve CMK'nın 251/1. maddesi kapsamına giren suçlar yönünden; Anayasa'nın 38. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nın 7 ve CMK'nın 251 vd. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...'un temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 19/10/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.