Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/24583 Esas 2022/20633 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada sanık kasten yaralama ve tehdit suçlarından yargılanmıştır. Dosya incelendikten sonra, sanığın kasten yaralama suçundan beraat etmesi ve tehdit suçundan da yetersiz gerekçeyle beraat etmesi kanuna aykırı bulunmuştur. Kararın bozulmasına ve yargılamanın esas/hüküm mahkemesinde sürdürülüp sonuçlandırılmasına karar verilmiştir. Kanuna aykırı kararların mahkemelerce verilmesi, hukuk devletinin temel prensipleri arasında olduğundan, kanun maddelerine saygı gösterilmelidir. Kararda yer alan kanun maddeleri: kasten yaralama suçu için TCK 87/1, tehdit suçu için TCK 106/1'dir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, tehdit

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1- Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün temyizinde;
Katılan ... ve mağdur sanık ...'un, sanık ...'ın katılan ...'a vurduğunu beyan etmeleri ve ... Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen 18/06/2015 tarihli adli rapor içeriği karşısında; adli raporda belirtilen tespitlere ne suretle itibar edilmediği tartışılmadan yetersiz gerekçeyle beraat kararı verilmesi,
2- Sanık ... hakkında tehdit suçundan kurulan hükmün temyizinde;
Tanıklar ... ve ...'un aşamalarda sanık ...'un mağdur ...'ı iddianamede belirtildiği şekilde tehdit ettiğini beyan etmeleri karşısında; tanık beyanlarına ne suretle itibar edilmediği tartışılmadan yetersiz gerekçeyle beraat hükmü kurulması,
Kanuna aykırı ve O Yer Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 24/10/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.