Zincirleme biçimde görevde yetkiyi kötüye kullanmak suçundan sanık Mehmet R........"nun TCY"nın 240/2, 80, 59/2, 647 sayılı Yasanın 4, 5 ve 6. maddeleri uyarınca 621.075.000 lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına, 2 ay 27 gün memuriyetten yoksun bırakılmasına, para cezasının 1"er ay ara ile 10 eşit taksitte alınmasına ve verilen cezaların ertelenmesine ilişkin Yargıtay 4. Ceza Dairesinden 27.03.2003 gün ve 45-15 sayı ile verilen hükmün sanık ve Yargıtay C.Savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay Ceza Genel Kurulunca 07.10.2003 gün ve 203-247 sayı ile;

"Somut olayda sanık, görev yaptığı Karamürsel"de olmayıp başka bir İle bağlı ilçelerin sınırlarında bulunan taşınmazlara ilişkin davalara, HUYY.nın 13. maddesinin buyurucu hükmüne aykırı olarak bakmak ve İmar Yasasının 18/son maddesine de aykırı olarak bu davalarda tapunun iptali ile davacıların hisseleri oranında tesciline karar vermek suretiyle, yasaların kendisine tanıdığı yargılama yetkisi sınırlarının dışına çıkmıştır. Öte yandan, anılan davalarda duruşma gününün duruşma defterinde yer almaması, duruşma tutanakları ve gerekçeli kararların davacı vekili sıfatını taşıyan bir avukatın yazıhanesinde yazılmış olması da yargılama kurallarına aykı-rıdır. Sanık, yargılama kurallarına aykırı davranarak ve yine yasaya aykırı kararlar vermekle gö-revde yetkisini kötüye kullanmıştır. Özel Dairece sanığın cezalandırılmasına karar verilmesi isabetlidir.

Ancak, "sanığın olayda çıkar sağlamaması" gerekçesiyle, sanık hakkında TCY.nın 240. maddesinin ikinci cümlesi uygulanarak cezasından indirim yapılmıştır. Anılan maddede yer alan "cezayı hafifletici nedenlerin" neler olduğu, maddede açıklanmamıştır. Yerleşmiş yargısal kararlarda, sanığın eylemi nedeniyle zarar doğmaması veya zararın hafif olması, memurun menfaat sağlamaması veya sağlanan çıkarın azlığı, zararın soruşturmaya başlanmadan giderilmesi gibi haller hafifletici nedenler olarak kabul edilmiştir. Somut olayda sanığın, yukarda belirtilen yargılama kurallarına aykırı davranış şekilleri yasa hükümleri ve yerleşik içtihat ve uygulamalarla çelişen çok sayıdaki kararı, bu kararlar nedeniyle ortaya çıkan zararın ağırlığı, suç işleme kas-tının yoğunluğu nazara alındığında, Özel Dairece cezanın indirilmesinde dayanılan gerekçenin dosya kapsamına uygun bulunmadığı anlaşılmakta ve sanık hakkındaki özgürlüğü bağlayıcı cezanın TCY.nın 240. maddesinin 1 nci cümlesi uyarınca tayini gerekmektedir." gerekçesiyle ve oybirliğiyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.

Yargıtay 4. Ceza Dairesince bozma kararına uyularak yapılan yargılama sonunda 04.03.2004 gün ve 29-4 sayı ile sübuta, uygulama ve takdire ilişen diğer gerekçelere ilaveten;

"Karamürsel Asliye Hukuk Hakimi olan sanık, görevli olarak baktığı taşınmazlarla ilgili Karamürsel sınırları içerisinde bulunmayan taşınmazların tapu iptali ve tescil davalarına yetkisi olmadığı, HUYY.nın 13, 22, 23. maddelerine ve 3194 sayılı İmar Yasasının 18/son maddesindeki koşulların oluşmadığı halde davalara bakıp yasalara aykırı olarak kararlar vermek suretiyle etkin eylemlerde bulunarak görevinde yetkiyi kötüye kullandığı kabul edilerek TCY.nın 240/1. maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmiştir." gerekçesine dayalı olarak bu kez sanığın TCY.nın 240/1, 80, 59/2 ve 647 sayılı Yasanın 4, 5 ve 6. maddeleri uyarınca sonuç olarak 1.153.425.000 lira ağır para ve 2 ay 27 gün süreyle memuriyetten yoksun kılınma cezası ile cezalandırılmasına, ağır para cezanın 1"er ay ara ile 10 eşit taksitte alınmasına ve "sanığın geçmişi, şahsi hali gözönü edilerek kendisine verilen cezaların ertelenmesi halinde ileride bir daha suç işlemeyeceği kanısına varıldığı" gerekçesiyle hakkındaki cezaların ertelenmesine karar verilmiştir.

Bu kararında sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosya Birinci Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

CEZA GENEL KURULU KARARI

Karamürsel eski hakimi olan sanık Mehmet R........"nun, görev yaptığı ilçede olmayan, başka bir İle bağlı ilçelerin sınırlarında bulunan 95 adet taşınmaza ilişkin ve aynı mahiyette olan 2000/156 esas sayısından başlayıp 2000/252 esas numarasında son bulan davalara, HYUY.nın 13. maddesinin buyurucu hükmüne aykırı olarak baktığı, İmar Yasasının 18/son maddesine de aykırı olarak bu davalarda tapunun iptali ile davacıların hisseleri oranında tesciline karar verip, taraf vekillerinin feragatlerine dayalı olarak söz konusu kararları kesinleştirdiği, bu suretle yasal olarak paylı mülkiyete dönüştürülmesi olanaksız olan bu taşınmazların paylı mülkiyete dönüş-türülmesini sağladığı, yargılama kurallarına aykırı olarak bu davaların duruşma defterine kay-dedilmedikleri gibi, duruşma tutanakları ve gerekçeli kararların da bu davalarda davacı vekili sıfatını taşıyan bir avukatın yazıhanesinde yazıldığı, bu suretle sanığın, yasaların kendisine tanıdığı yargılama yetkisi sınırlarının dışına çıktığı, yakınanların ve tanıkların anlatımları, sanığın kaçamaklı savunması, Adalet Müfettişince düzenlenen soruşturma raporu, konuya ilişkin tespit tutanakları ve tüm dosya kapsamına göre sabittir.

TCY.nın 240. maddesinde düzenlenen görevi kötüye kullanma suçu, aynı Yasanın 279. maddesi uyarınca memur sıfatına haiz olan kimsenin kasten yasada yazılı hallerden başka her ne suretle olursa olsun, görevini yasanın gösterdiği usul ve esaslardan başka surette yapması ve yasanın koyduğu usul ve şekle uymadan yapmasıdır.

Sanığın sabit olan eylemi, yukarda belirtilen yargılama kurallarına aykırı davranış şekilleri, yasa hükümleri ve yerleşik içtihat ve uygulamalarla çelişen çok sayıdaki kararı, bu kararlar nedeniyle ortaya çıkan zararın ağırlığı, dolayısıyla ortaya çıkan suç işleme kastının yoğunluğu nazara alındığında, Özel Dairece sanık hakkında TCY.nın 240. maddesinin 1 nci cümlesi uyarınca ceza tayini isabetlidir.

Bu itibarla sanığın temyiz itirazlarının reddiyle isabetli olan Özel Daire hükmünün onan-masına karar verilmelidir.

SONUÇ: Açıklanan nedenlerle, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 04.03.2004 gün ve 29-4 sayılı kararının ONANMASINA, dosyanın bu Daireye gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcı-lığına tevdiine, 27.04.2004 günü oybirliği ile karar verildi.