Görevde yetkiyi kötüye kullanmak suçundan sanık E.... K....."ın TCY.nın 240, 59, 647 sayılı Ya-sanın 4 ve 6. maddeleri uyarınca 532.350.000 lira ağır para cezasıyla cezalandırılmasına ve 3 ay süreyle memurluktan yoksun kılınmasına, bu cezalarının ertelenmesine ilişkin Bakırköy 6. Asli-ye Ceza Mahkemesince 21.05.2001 gün ve 1308-1603 sayı ile verilen kararın sanık vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 11.12.2002 gün ve 15894-18291 sayı ile;

"1- TCY.nın 59. maddesinin memurluktan yoksun kılınma cezasına uygulanmaması,

2- Sanık müdafiinin 21.5.2001 tarihli dilekçesindeki 647 sayılı Yasanın uygulanması isteğinin anılan Yasanın 5. maddesini de içerdiği gözetilmeden, bu konuda bir karar verilmemesi" isabetsizliğinden hükmün bozulmasına karar verilmiştir.

Yerel Mahkeme ise 05.03.2003 gün ve 118-142 sayı ile (1) nolu bozma nedenine uyarak gereğini yerine getirmiş; (2) nolu bozma nedeni yönünden ise;

"Sanığa verilen para cezasının tecil edildiği, tecil edilen cezanın ikinci suç işlenmediği takdirde infaz kabiliyetinin bulunmadığı, bu itibarla gerekçeli kararda paranın miktarı da göz önüne alınarak taksitlendirme cihetine gidilmemiş bulunması kanuna aykırılık olarak nitelendirilmemiş, sa-nığın 5 yıl içinde ikinci bir suç işlediği takdirde cezanın TCY.nın 95/2. maddesine göre infazına karar verildiği takdirde C.Savcılığınca da para cezasının 4 takside bağlanmasının mümkün bulunmasına göre ayrıca 647 sayılı Yasanın 5. maddesine göre para cezasının takside bağlanmasına lüzum görülmemiş ve esasen mahkemece haftanın 3 günü 40 ila 60 dosya arasında duruşma yapıldığı mahkemelerde yeteri kadar yetişkin katibin bulunmadığı, günde 30 karar çıktığı, duruşmalarda bu şekilde tecil edilen para cezasının ayrıca zabıtlara geçirilmesi duruşmaların lüzumsuz yere uzamasına da sebebiyet verdiği, bu itibarla pratik yönden bir fayda da mülahaza edilmediğinden taksitlendirme hususunun sonuca etkili görülmediğinden bu hususta mahkemece ayrıca işlem yapılmadığı" gerekçesiyle önceki hükümde direnmiştir.

Bu kararın da sanık vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya, Yargıtay C.Başsavcılığının, direnme yönünden Ceza Genel Kurulunca yapılacak inceleme sonucunda "bozma", uyulan kısım yönünden ise Özel Dairece yapılacak inceleme sonucunda "onama" istekli 19.12.2003 günlü tebliğnamesiyle Birinci Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konu-şulup düşünüldü.

CEZA GENEL KURULU KARARI

Ceza Genel Kurulunun süreklilik gösteren kararlarında açıklandığı üzere, bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak, bozmada belirtilen hususları tartışmak, yeni kanıtlara dayanmak, ilk karar-da yer almayan yeni ve değişik gerekçelerle hüküm kurmak, direnme kararı niteliğinde olmayıp bozmaya eylemli uyma sonucu verilen yeni bir karardır. Bu karara karşı yasa yoluna başvurul-duğunda temyiz incelemesi Özel Dairece yapılmalıdır.

İncelenen dosyada;

Yerel Mahkemece sanığın görevde yetkiyi kötüye kullanmak suçundan cezalandırılmasına ve cezasının ertelenmesine ilişkin hüküm, Yüksek 4. Ceza Dairesince, memurluktan yoksun kılınma cezasından TCY.nın 59. maddesiyle indirim yapılmaması ve sanık müdafiinin 21.05.2001 günlü dilekçesinde 647 sayılı Yasanın 5. maddesinin uygulanması talebi konusunda bir karar verilme-mesi isabetsiz görülerek bozulmuştur.

Bozmadan sonra yapılan yargılamada Yerel Mahkemece birinci bozma nedenine uyularak gereği yerine getirilmiş, ikinci bozma nedeni yönünden ise ilk hükümde direnildiği bildirilerek konuya ilişkin gerekçeler ayrıntılı şekilde gösterilmiştir. İlk hükümde 647 sayılı Yasanın 5. maddesinin uygulanmaması hususunun tartışılmamış olduğu da nazara alındığında, bu yeni gerekçelerin Özel Dairece incelenmediği görülmektedir. Özel Dairece incelenmeyen bir hususun doğrudan doğruya ve ilk kez Ceza Genel Kurulunca incelenmesi ise olanaksızdır.

Bu itibarla Yerel Mahkemenin son uygulaması, uyma ve eylemli uyma sonucunda verilen yeni hükme ilişkin olduğundan, temyiz incelemesinin Özel Dairece yapılmasına karar verilmelidir.

SONUÇ: Açıklanan nedenlerle temyiz incelemesi yapılması için dosyanın 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine, 10.02.2004 günü oybirliğiyle karar verildi.