Sanığa yüklenen kambiyo yükümlülüğünü yerine getirmemek suçunun nitelik değiştirerek kambiyo yükümlülüğünü süresinden sonra yerine getirmek suçuna dönüştüğünün kabulüyle sanık Şirket hakkındaki kamu davasının vaki önödeme nedeniyle TCK"nın 119. maddesi uyarınca ortadan kaldırılmasına ilişkin İstanbul 3. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 24.09.2003 gün ve 493-1321 sayılı hüküm katılan Hazine vekili tarafından temyiz edilmekle dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 11.11.2004 gün ve 4540-13312 sayı ile;

"06.08.2003 gün ve 25191 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren "Türk Parasının Kıymetini Koruma Hakkında Yasada Değişiklik Yapılmasına Dair 4961 sayılı Kanunun" Geçici 2. maddesindeki düzenlemelere göre ve dava konusu ithalat hesabının anılan yasanın yürürlüğe girmesinden önce kapatıldığı da gözetilip TCK"nun 2. maddesi gereğince sanığın hukuki durumunun değerlendirilerek bir hüküm kurulmasının gerektiğinin gözetilmemesi" isabetsizliğinden sair yönleri incelenmeksizin bozulmuştur.

Yerel Mahkeme 29.05.2005 gün ve 170-669 sayı ile;

"".........Eski hükmün sanığın daha lehine olduğu ve 4961 sayılı Yasaya göre yapılmış herhangi bir ödemenin de bulunmadığı" gerekçesiyle önceki hükümde direnmiştir.

Bu hükmün de süresi içinde katılan vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya, Yargıtay C.Başsavcılığının "bozma" istekli 07.09.2005 günlü tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Yargıtay Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

CEZA GENEL KURULU KARARI

Yerel Mahkeme, sanık Şirket"in 61.160 Euro tutarında dövizi yurtdışına çıkardığı halde fiili ithalatı süresinden sonra gerçekleştirdiği, 1567 sayılı Yasanın 3/a maddesinde belirtilen ve önödemeye tabi bulunan bu suçtan dolayı yapılan öneriye uyarak 218.103.180 TL parayı yargılama giderleri ile birlikte süresi içinde yatırdığı gerekçesiyle, sanık hakkındaki kamu davasının vaki önödeme nedeniyle TCK"nın 119. maddesi uyarınca ortadan kaldırılmasına ilişkin önceki kararında direnmiş, katılan vekili bu hükmü temyiz etmiştir.

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 02.05.1983 gün ve 65/199, 02.05.1994 gün ve 97-126 sayılı kararlarında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığı, hüküm tarihindeki yasal düzenlemelere göre belirlenmeli, önödeme nedeniyle davanın ortadan kaldırılmasına ilişkin kararların temyiz edilebilir nitelikte olup olmadıkları da aynı ölçüler gözönünde tutularak saptanmalıdır.

1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun Yerel Mahkeme direnme hükmünden önce 21.07.2004 günlü Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 5219 sayılı Yasa ile değişik 305. maddesi uyarınca iki milyar liraya kadar para cezasına dair hükümler kesin nitelikte olup temyiz olunamaz ancak kesin nitelikteki hükümler, kesinlik sınırını aşar nitelikle yaptırım içermek koşuluyla suç vasfına yönelik temyiz üzerine bu hususla sınırlı biçimde temyiz incelemesine konu olabilirler.

Somut olayda; katılan vekilinin suç vasfına ilişkin anılan nitelikte açık bir temyizi olmadığı gibi, isnat edilen eylemin başka bir suça dönüşmesi olasılığı da bulunmamaktadır.

Bu itibarla; önödemeye esas para cezasının miktarı itibariyle düşme (ortadan kaldırma) kararı kesin nitelikte olduğundan, katılan vekilinin temyiz inceleme isteminin 1412 sayılı CMUK"un 305 ve 317. maddeleri uyarınca reddine karar verilmelidir.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle;

1-Katılan vekilinin temyiz inceleme isteminin 1412 sayılı CMUK"un 305 ve 317. maddeleri uyarınca REDDİNE,

2-Dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine, 27.12.2005 günü tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak oybirliği ile karar verildi.