Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/23339 Esas 2022/21583 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Temyiz edilen mahkeme kararı, bir kişinin tehdit suçundan mahkumiyeti ve hakaret suçundan düşme kararıyla ilgilidir. Hakaret suçundan dolayı düşmenin, sanığın temyize gitmemesiyle şikayetten vazgeçmeyi zımni olarak kabul ettiği sonucuna varılmıştır. Ancak tehdit suçu nedeniyle verilen mahkumiyet kararı incelenmiştir ve uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağına karar verilmiştir. Ayrıca, yapılan incelemede, CMK'nın 251/1. maddesi kapsamında olan suç nedeniyle Anayasa'nın 38. maddesiyle ve ilgili kanun maddeleriyle uyumlu bir değerlendirme yapılması zorunluluğuna işaret edilmiş ve hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Kararda, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 309. maddesi ilgili kanun maddeleri olarak yer almaktadır. Ayrıca, CMK'ya eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendi, Anayasa'nın 38. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 7 ve 5271 sayılı CMK'nın 251 vd. maddeleri de ilgili kanun maddeleridir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A- Sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün temyizinde;
Takibi şikayete bağlı olan hakaret suçundan dolayı sanık hakkında verilen kamu davasının düşmesine dair kararın tefhimine rağmen, sanığın bu hususu temyize getirmemesi nedeniyle şikayetten vazgeçmeyi zımni olarak kabul ettiği ve TCK'nın 73/6. maddesindeki "Kanunda aksi yazılı olmadıkça, vazgeçme onu kabul etmeyen sanığı etkilemez" şeklindeki düzenlemenin sanık lehine olduğunun anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 309. maddesi uyarınca, sanık yararına olan hukuk kurallarına aykırılık, sanık aleyhine hükmün bozdurulması için Cumhuriyet Savcısına bir hak vermeyeceğinden, CMUK'nın 317. maddeleri uyarınca O Yer Cumhuriyet Savcısının tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
B- Sanık ...’nın tehdit eylemine ilişkin verilen mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre, sanığın temyiz dışı TCK’nın 86/2, 86/3-e maddeleri kapsamındaki kasten yaralama suçunun uzlaşma kapsamında olmaması nedeniyle CMK'nın 253/3. maddesi uyarınca sanık hakkında uzlaştırma hükümleri uygulanamayacağından tebliğnamedeki bu sebep yönünden bozma isteyen düşünceye iştirak edilmeyerek, yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
17/10/2019 gün ve 7188 sayılı Kanun'un 24. maddesiyle değişik CMK'nın 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, CMK'ya 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin Anayasa Mahkemesi’nin 14/01/2021 tarihli ve 2020/81 esas, 2021/4 sayılı kararıyla "basit yargılama usulü" yönünden Anayasa'nın 38. maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve CMK'nın 251/1. maddesi kapsamına giren suç yönünden; Anayasa'nın 38. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nın 7 ve 5271 sayılı CMK'nın 251 vd. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirdiğinden, sanık ...’nın temyiz nedenleri yerinde görülmekle, tebliğnameye uygun olarak, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayıp sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 02/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.