Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/23783 Esas 2022/21730 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, bir kişiyi tehdit ettiği ve ardından başka bir kişiyi tehdit ettiği suçlamasıyla yargılanmıştır. Mahkeme, her iki tehdit eyleminin aynı suçun bir parçası olduğunu ve bu nedenle sanığın tek bir tehdit suçunu işlediğine karar vermiştir. Ancak, mahkeme sanığın cezasının yasal olarak artırılması gerektiği konusunda düşünce belirtmemiştir. Ayrıca, olayın çıkış nedeninin ve gelişmesinin değerlendirilmesi için TCK'nın 29. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı da tartışılmamıştır. Son olarak, kararda şikayetçinin yerine yanlış olarak \"katılan\" ifadesinin kullanılması da hatalı olarak belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak, sanığın tek bir tehdit suçu işlediği sonucuna varılan 5237 sayılı TCK'nın 43/2. maddesi ve cezanın artırılması gerektiği 43/1. maddesi, ayrıca olayın çıkış nedeninin ve gelişmesinin değerlendirilmesi için uygulanması gereken TCK'nın 29. maddesi belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1) Sanığın öncelikle katılan ...’ı, hemen akabinde de mağdur ...’ı tehdit ettiği olayda, sanığın katılana ve mağdura yönelik hareketlerinin aynı yer ve zamanda, aynı suç işleme kararıyla, birbirini takip eden söz ve davranışlarla gerçekleşmesi nazara alındığında, hukuken bir bütün halinde tek bir tehdit fiilini oluşturduğu anlaşıldığından, buna bağlı olarak da tek fiille birden çok mağdura karşı tehdit suçunu işleyen sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 43/2. maddesinde düzenlenmiş bulunan aynı nev’iden fikri içtima hükümleri uyarınca tek ceza verilip, bu cezanın aynı Kanun'un 43/1. maddesi uyarınca arttırılması gerektiğinin düşünülmemesi,
2) Sanık ve katılan ile mağdur anlatımlarında aralarında geçen tartışmada birbirlerini suçlayan beyanlarda bulunduklarının anlaşılması karşısında, taraf beyanları ve tüm dosya içeriği dikkate alınarak, olayın çıkış nedeni ve gelişmesi değerlendirilip sonucuna göre TCK’nın 29. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Gerekçeli karar başlığında, sanık hakkında şikâyetçi olmadığını belirten ...’ın “mağdur” yerine “katılan” olarak belirtilmesi,
Kanuna aykırı ve sanık ...’un temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 03/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.