Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2022/13647 Esas 2022/22149 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ile suç tarihine göre, Anayasanın 40/2, CMK’nın 232/6 ve 34/2 ile 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddeleri gereğince, kararda başvurulacak kanun yolu, süresi, mercii ile şeklinin kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerektiği halde, suça sürüklenen çocuk ...’ın yokluğunda verilen kararda, cezaevinde hükümlü olarak bulunması sebebiyle, temyiz dilekçesini cezaevi idaresi aracılığıyla da gönderilebileceğinin belirtilmemesi ve cezaevinde bulunan suça sürüklenen çocuğa yapılan tebligat sırasında, CMK'nın 35/3. maddesine göre, kararın kendisine okunup anlatılması gerektiği halde, gerekçeli kararın tebliğine ilişkin bu işlemin, anılan Kanun maddesine uygun yapılmadığı anlaşılmakla, suça sürüklenen çocuk ...’ın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek, temyiz isteminin reddine yönelik Yerel Mahkemece verilen ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu belirlenerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteminin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Suça sürüklenen çocuğa atılı suçların yasa maddelerinde öngörülen cezaların üst sınırı uyarınca, TCK’nın 66/1-e, 66/2 ve 67/4. maddelerine göre, suçların tabi bulunduğu 7 yıl 12 aylık olağanüstü dava zamanaşımının hükmün açıklanmasının geri bırakılması nedeniyle duran süre de gözetildiğinde, gerçekleştiği anlaşıldığından, suça sürüklenen çocuk ...’ın temyiz istemi bu nedenle yerinde görülmekle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan suça sürüklenen çocuk hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle, TCK’nun 66/1-e, 66/2, 67/4. ve CMK’nın 223/8. maddeleri gözetilerek ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 08/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.