Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/25857 Esas 2022/22636 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık hem hakaret hem de tehdit suçundan itham edilmiştir. Hakaret suçu nedeniyle verilen cezanın niteliği ve niceliği sebebiyle temyiz edilemez olduğu belirtilirken, tehdit suçu nedeniyle verilen cezanın temyiz isteğinin reddi nedeni bulunmadığı belirtilmiştir. Ancak, kararın bazı noktaları yetersiz bulunmuştur. Eski erkek arkadaşı olan sanığın, nişanlanan katılanı tehdit ettiği olayda, katılandan kaynaklanan haksız fiilin ne olduğu açıklanmadan TCK'nın 29. maddesi uygulanmış ve sanığın farklı tarihlerde tehdit ettiği olayda da cezası yanlış maddeden verilmiştir. Ayrıca, suçun uzlaştırma kapsamına alınması sebebiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunlu hale gelmiştir. Son olarak, CMK'nın 251. maddesi kapsamına giren suç yönünden Anayasa'nın 38. maddesi ile TCK'nın 7 ve CMK'nın 251 vd. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyle sıralanmıştır: 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi, TCK'nın 29., 43/1. ve 43/2. maddeleri, 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253/1. madde hükmü, CMK'nın 254. maddesi, Anayasa'nın 38. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 7. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A- Hakaret suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu,
Anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ... ve katılan ... vekilinin tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEMLERİNİN REDDİNE,
B- Tehdit suçundan kurulan hükmün temyizine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak,
1- Katılan ve diğer müştekinin aşamalardaki uyumlu beyanlarına göre; katılanın nişanlandıktan sonra eski erkek arkadaşı olan sanığın, katılanı tehdit ettiği olayda; katılandan kaynaklanan haksız fiilin ne olduğu karar yerinde açıklanıp tartışılmadan yetersiz gerekçeyle TCK'nın 29. maddesi uygulanması,
2- Sanığın, katılan ...'i farklı tarihlerde arayıp tehdit ettiği olayda; TCK'nın 43/1. maddesi gereğince cezalandırılması gerekirken aynı Kanunun 43/2. maddesi gereğince cezalandırılmasına karar verilmesi,
3- Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253/1. madde hükmü uyarınca, sanığa atılı TCK’nın 106. maddenin 1. fıkrasının 1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alınmış olması karşısında; anılan Kanunun 35. maddesiyle değişik CMK’nın 254. maddesi gereğince sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
4- Bozma ilamının 3 nolu bendine uyulup uzlaşmanın sağlanamaması halinde ise;
17/10/2019 gün ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesiyle değişik CMK'nın 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, CMK'ya 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan "hükme bağlanmış" ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14/01/2021 tarihli ve 2020/81 esas, 2021/4 sayılı kararıyla "basit yargılama usulü" yönünden; Anayasanın 38. maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve CMK'nın 251/1. maddesi kapsamına giren suç yönünden; Anayasa'nın 38. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nın 7 ve CMK'nın 251 vd. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu, Bozmayı gerektirdiğinden, sanık ... ve katılan ... vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 15/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.