15 yaşından küçük mağdurenin rızaen ırzına geçmek suçundan sanığın,TCY.nın 414/1, 80 ve 59. maddeleri uyarınca 4 yıl 10 ay 10 gün ağır hapis cezası ile cezalandırılmasına, 2918 sayılı Yasanın 119. maddesi uyarınca sürücü belgesinin 1 yıl süre ile geri alınmasına, TCY.nın 31 ve 20. maddeleri hükmü uyarınca 3 yıl süreyle kamu hizmetlerinden yasaklanmasına, ilişkin Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 19.12.2002 gün ve 351-341 sayılı hüküm, sanık vekilleri tarafından temyiz edilmekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 5. Ceza Dairesince 16.4.2003 gün ve 1256-2048 sayı ile; "Sanığa CMUK.nun 258. maddesi uyarınca ek savunma hakkı tanınmadan iddianamede ve C.Savcısının esas hakkındaki görüşünde yer almayan ve ehliyetin geçerliliği de araştırılmadan 2918 sayılı Yasanın 119. maddesi uyarınca sürücü belgesinin 1 yıl süre ile geçici olarak alınmasına karar verilmesi" isabetsizliğinden bozulmuştur.

Yerel Mahkemece; 21.8.2003 gün ve 311-214 sayı ile;

Sanık, 27.11.2002 tarihli duruşmada okunan onaylı sürücü belgesinin kendisine ait olduğunu kabul etmiş, Denizli Emniyet Müdürlüğünün 13.12.2002 gün ve 2902 sayılı yazısı ekinde gönderilen ve Denizli Emniyet Müdürlüğünce verilen 27.4.1998 gün ve 134423 seri numaralı B sınıfı sürücü belgesindeki kimlik bilgilerinin sanığın doğum kaydındaki bilgilerle örtüştüğü mahkememizce saptanmıştır. Resmi belge, sahteliği kanıtlanıncaya kadar geçerlidir, ilkesi uyarınca yetkili kişi tarafından düzenlenip onaylanan, sürücü belgesinin suç tarihinde ve mahkûmiyet hükmünün verildiği 9.12.2002 tarihinde geçerli olduğunun kabulünde zorunluluk bulunmaktadır.

Sanığa atılı suçun niteliği itibariyle sürücü belgesinin sürekli veya geçici olarak geri alınmasında zorunluluk bulunmayıp bu husus mahkemenin takdirine bağlıdır. Yargısal kararlarda da vurgulandığı üzere, fer"i cezanın uygulanmasında ek savunma hakkı verilmesi gerekmeyip, sanığın 25.10.2002 tarihli duruşmada "hakkımda başka yasa maddeleri uygulansa bile savunmam değişmeyecektir. biçimindeki savunması da 2918 sayılı Yasanın 119. maddesinin uygulanmasına olanak tanımaktadır, gerekçeleriyle önceki hükümde direnilmiştir.

Bu hükmün de sanık vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya, Yargıtay C.Başsavcılığının bozma istekli 27.12.2004 gün ve 176274 sayılı tebliğnamesiyle, Birinci Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca konu müzakere edilip aşağıdaki karar verilmiştir.

CEZA GENEL KURULU KARARI

Sanığın TCY.nın 414/1, 80 ve 59. maddeleri uyarınca cezalandırılmasına ve sürücü belgesinin 2918 sayılı Yasanın 119. maddesi uyarınca 1 yıl süre ile geri alınmasına karar verilen somut olayda, Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında suçun sübutu ve nitelendirilmesi yönünde herhangi bir uyuşmazlık bulunmayıp, çözülecek sorun sürücü belgesinin geçerliliği araştırılmadan, iddianame ve C.Savcısının esas hakkındaki görüşünde yer almayan sürücü belgesinin geri alınmasına CYUY.nın 258. maddesi uyarınca ek savunma hakkı tanınmadan karar verilip verilemeyeceği noktasında toplanmaktadır.

Dosyanın incelenmesinde;

Bozmadan sonra 21.8.2003 tarihli oturumda; Yargıtay 5. Ceza Dairesinin 16.4.2003 gün ve 1256-2048 sayılı bozma ilamının okunarak sanığın bozma içeriğinden haberdar edilip, bozmaya karşı diyeceğinin saptandığı, aynı oturumda esas hakkında görüşü sorulan C.Savcısının da ilk hükümde direnilmesi görüşüyle sanık hakkında 2918 sayılı Yasanın 119. maddesinin uygulanması isteminde bulunduğu, sanığın gerek bozma içeriğinden, gerekse C.Savcısının esas hakkındaki görüşünden haberdar edilmek suretiyle savunma yaptığı, bu şekilde bozma gereğinin eylemli olarak yerine getirildiği anlaşılmaktadır.

Yerel Mahkemece her ne kadar yargısal kararlardan bahisle fer"i ceza uygulamasında ek savunma hakkı verilmesine ve resmi makamlarca gönderilen belgelerin geçerliliklerinin araştırılmasına gerek bulunmadığı görüşüyle ilk hükümde direnilmiş ise de, sanığın bozmadan sonra 2918 sayılı Yasanın 119. maddesinin uygulanmasına ilişkin istemden haberdar edilerek savunması alınmış olmakla, bozma gereği eylemli olarak yerine getirilmiştir. Saptanan bu eylemli uyma nedeniyle dosyanın esas hakkında inceleme yapılmak üzere, Özel Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ :

Açıklanan nedenlerle;

1-Yerel Mahkemenin son uygulamasının eylemli uyma niteliğinde bulunduğuna,

2- Dosyanın esası hakkında inceleme yapılması için Yargıtay 5. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.3.2005 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.