Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/6220 Esas 2022/5068 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir davada, 88.189,49 TL'nin tahsili talep edilmiş, mahkeme tarafından davanın 26.977,81 TL üzerinden kısmi kabulüne karar verilmiş, reddedilen 61.212,68 TL yönünden ise tarafların istinaf başvurusu esastan reddedilmiştir. Temyiz için başvurulmuş olsa da Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi, temyiz edilen kararın kesinlik sınırı altında kaldığı gerekçesiyle tarafların isteminin reddine karar vermiştir. Kanun maddeleri olarak ise HMK 362/1-a ve 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi ile HMK'nın Ek 1. maddesi ele alınmış ve Bölge Adliye Mahkemesi kararlarına yönelik temyiz kesinlik sınırının 2021 yılı için 78.630,00 TL olduğu belirtilmiştir.

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen kararın temyizen tetkiki taraflar vekillerince istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesinin miktar veya değeri kırkbin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup temyiz edilemez. HMK’nın Ek 1. madde gereğince bu miktar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 2021 yılı için temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL’dir.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda 88.189,49 TL’nin tahsili talep edilmiş, ilk derece mahkemesince davanın 26.977,81 TL üzerinden kısmen kabulüne karar verilmiş, reddedilen 61.212,68 TL yönünden davacı tarafça, kabul edilen 26.977,81 TL yönünden davalı tarafça istinaf başvurusunda bulunmuşlar, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince tarafların istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiş ve bu hükme karşı taraflarca temyiz başvurusunda bulunulmuştur. Bu durumda temyiz başvurusu Bölge Adliye Mahkemesi kararı ile davacı açısından reddine karar verilen 61.212,68 TL, davalı açısından kabul edilen 26.977,81 TL için yapılmış olduğundan Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihine göre temyiz eden yönünden kesinlik sınırı altında kalmaktadır.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344'üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu doğurduğu için HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden tarafların temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle taraflar vekilinin temyiz isteminin, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararının miktar itibarıyla kesin olması nedeniyle REDDİNE, temyiz peşin harcın talep halinde temyiz edenlere iadesine, 01.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.