Sanık İsmail K....."ın hırsızlık suçundan, TCY.nın 64. maddesi yollamasıyla 493/1-son ve 522 maddeleri uyarınca 2 yıl 8 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve hakkında 40. maddenin uygulanmasına ilişkin Konya 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 18.6.2003 gün ve 216/556 sayılı hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 6.11.2003 gün ve 6775-8290 sayı ile;

" Suça konu halının Ahmet ve K........."in birlikte kiraladığı evde ele geçirilmiş olduğu, sanığın yüklenen suçu işlediğine ilişkin diğer sanık K........."in suç atma niteliğindeki anlatımı dışında mahkûmiyete yeterli, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden beraati yerine mahkûmiyetine karar verilmesi" isabetsizliğinden bozulmuştur.

Yerel Mahkemece 12.5.2004 gün ve 179/547 sayı ile;

25.12.2002 tarihinde Konya Fetih Caddesindeki Bodur Camisinden sanıklar Ahmet Z......, K......... Yılmaz ve İsmail K..... tarafından 130.000.000 TL tutarında 2 adet seccade ve lüks tabir edilen aydınlatma aracı çalındığı iddia olunarak, TCY.nın 493/1- son, 522 ve 40. maddeleri uyarınca cezalandırılmaları istemiyle kamu davası açılmış, sanık İsmail K..... yakalanamadığından, hakkındaki dava tefrik edilip yeni bir esasa kaydedilmiş, sanıklar Ahmet Z...... ve K......... Yılmaz"ın, İsmail K....."la birlikte hırsızlık suçunu işledikleri kabul edilerek, TCY.nın 493/1-son maddesi uyarınca cezalandırılmalarına karar verilmiş, bu hüküm Yargıtay 6. Ceza Dairesince onanmıştır.

10.3.2003 tarihinde verilen hükümden sonra gıyabi tutuklu sanık İsmail K..... yakalanmış, aynı deliller karar yerinde değerlendirilip, tartışıldıktan sonra sanık İsmail K....."ın da aynı fiile katıldığı kabul edilerek cezalandırılmasına karar verilmiştir.

Sanık İsmail K..... hakkındaki bozma kararına uyulması halinde sanıklar Ahmet Z...... ve K......... Yılmaz haklarında TCY.nın 493/1-son maddesi uyarınca verilen ve bu hükmün bozulmasından önce onanarak kesin hüküm niteliğini kazanan hükmü yok saymak gerekecektir.

Bozma ilamında K........."in, İsmail"e suç atma niteliğindeki anlatımı dışında mahkûmiyetine yeterli delil bulunmadığından bahsedilmekte ise de, 3 kişinin birlikte gerçekleştirdikleri eylemde, suçu kabul etmeyen 2 kişiden birisi hakkında, sanıklardan K........."in suç atmasının kabul edilip, yine aynı koşulda suçu kabul etmeyen Ahmet"in suça iştirakının kabul edilmemesi olay bütününe aykırı düşmekte, K......... Yılmaz"ın suçu tek başına işleyip, diğerlerine suç attığının kabulu halinde, Ahmet Z......"in mahkûmiyetinin de temelsiz kalacağı düşünülmekte, bozmaya uyulması halinde diğer sanıklar hakkında kesinleşen cezanın telafisi mümkün olmayacağı gibi aynı dairece onanan kararın hukuki gerekçelerinin de reddedilmesi gerekecektir." açıklamalarıyla ilk hükümde direnilmiştir.

Bu hükmün de sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya, Yargıtay C.Başsavcılığının "onama " istekli 18.11.2004 gün ve 210628 sayılı tebliğnamesi ile Birinci Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca okundu, konu müzakere edilip, aşağıdaki karar verilmiştir.

CEZA GENEL KURULU KARARI

Hırsızlık suçundan sanık İsmail K....."ın, TCY.nın 64. maddesi yollaması ile aynı Yasanın 493/1-son ve 522 maddeleri uyarınca cezalandırılmasına ilişkin hüküm, sanığın temyizi üzerine, Özel Dairece," Suça konu halının Ahmet ve K........."in birlikte kiraladığı evde ele geçirilmiş olduğu, sanığın yüklenen suçu işlediğine ilişkin diğer sanık K........."in suç atma niteliğindeki anlatımı dışında mahkûmiyete yeterli, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden beraati yerine mahkûmiyetine karar verilmesi" isabetsizliğinden bozulmuş,

Yerel Mahkemece; 25.12.2002 tarihinde Konya Fetih Caddesindeki Bodur Camiinden sanıklar Ahmet Z......, K......... Yılmaz ve İsmail K..... tarafından 130.000.000 TL tutarında 2 adet seccade ve lüks tabir edilen aydınlatma aracı çalındığı iddiasıyla kamu davası açılmış, sanık İsmail K..... yakalanamadığından hakkındaki dava tefrik edilip yeni esasa kaydedilmiş, sanıklar Ahmet Z...... ve K......... Yılmaz"ın, İsmail K....."la birlikte hırsızlık suçunu işledikleri kabul edilerek, TCY.nın 493/1-son maddesi uyarınca cezalandırılmalarına karar verilmiş, bu hüküm Yargıtay 6. Ceza Dairesince onanmıştır.

10.3.2003 tarihinde verilen hükümden sonra gıyabi tutuklu sanık İsmail K..... yakalanmış, aynı deliller karar yerinde değerlendirilip, tartışıldıktan sonra sanık İsmail K....."ın da aynı fiile katıldığı kabul edilerek cezalandırılmasına karar verilmiştir.

Sanık İsmail K..... hakkındaki bozma kararına uyulması halinde, sanıklar Ahmet Z...... ve K......... Yılmaz haklarında TCY.nın 493/1-son maddesi uyarınca verilen ve bu hükmün bozulmasından önce onanarak kesin hüküm niteliği kazanan hükmü yok saymak gerekecektir.

Bozma ilamında K........."in, İsmail"e suç atma niteliğindeki anlatımı dışında mahkûmiyetine yeterli delil bulunmadığından bahsedilmekte ise de, 3 kişinin birlikte gerçekleştirdikleri anlaşılan eylemde, suçu kabul etmeyen 2 kişiden birisi hakkında sanıklardan K........."in suç atmasının kabul edilip, diğerinin ise suça iştirakının kabul edilmesi olay bütününe aykırı düşmektedir. K......... Yılmaz"ın suçu tek başına işleyip diğerlerine suç attığının kabulü halinde, Ahmet Z......"in mahkûmiyeti temelsiz kalacak, bozmaya uyulması halinde verilip kesinleşen cezanın telafisi mümkün olmayacağı gibi aynı dairece onanan kararımızın hukuki gerekçelerinin de reddedilmesi gerekecektir." açıklamalarıyla ilk hükümde direnilmiştir.

Ceza Genel Kurulunun duraksamasız uygulamalarına göre bozmadan sonra yapılan araştırmaya, incelemeye, toplanan kanıtlara, yeni ve değişik açıklama ve gerekçelere dayanılarak verilen ve şeklen ısrar gibi görünen karar, özde direnme kararı olmayıp yeni bir karardır. Bu nitelikteki bir kararın temyiz edilmesi halinde incelemenin Özel Dairece yapılması gerekir.

Özel Dairenin görüşünün belli olduğu, tekrar inceleme yapılmasının davayı uzatacağı gibi bir görüş de ileri sürülemez. Çünkü Özel Dairenin görüşünde her zaman değişiklik olabileceği gibi davaların uzamasını önlemek amacıyla da olsa Yargılama Yasasının buyurucu nitelikteki hükümleri gözardı edilemez.

İncelenen dosyada, direnme kararına dayanak yapılan Konya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.3.2003 gün ve 912-156 sayılı dosyasındaki kanıtlar ve bozma doğrultusunda ilk kez tartışılan hususlar ile yeni ve değişik açıklamalar Özel Dairece denetlenmemiş, bu husustaki görüşü kararda yer almamıştır. Özel Dairece incelenmeyen bir hususun doğrudan doğruya ve ilk kez Ceza Genel Kurulunca ele alınması olanaksız olduğundan, saptanan eylemli uyma nedeniyle dosyanın incelenmek üzere Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle,

1-Yerel Mahkemenin son kararının eylemli uyma niteliğinde bulunduğuna,

2-Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için, Yargıtay 6. Ceza Dairesine gönderilmek üzere, Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine, 01.03.2005 günü oybirliğiyle karar verildi.