Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2021/43497 Esas 2022/23657 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığa hakaret suçuyla ilgili dava sonucunda, yerel mahkeme tarafından verilen karar, bozma kararı nedeniyle temyiz edildi. Temyiz isteği kabul edildi ve yargılama sonucunda, kamu davası gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle, sanık hakkında düşürüldü. Kanun maddeleri olarak, TCK'nın 66/1-e ve CMK'nın 223/8. maddeleri gözetilerek karar verildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret

KARAR
Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, Anayasanın 40/2, CMK’nın 232/6 ve 34/2 ile 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddeleri gereğince, kararda başvurulacak kanun yolu, süresi, mercii ve şeklinin kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerektiği halde, temyiz süresinin "15 gün" olarak yanıltıcı şekilde gösterilmesi nedeniyle, temyiz isteğinin süresinde olduğu kabul edilerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanığa atılı suça ilişkin Yasa maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı uyarınca, TCK’nın 66/1-e ve 67/2. maddelerine göre, dava zamanaşımını kesen son işlem olan bozma ilamından önce mahkumiyet hükmünün verildiği tarihten itibaren önceden verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı ile yeniden suç işlediği tarih arasındaki durma süresi de eklendiğinde suçun tabi bulunduğu 8 yıllık olağan dava zamanaşımının gerçekleştiği gözetilmeden kamu davasının düşürülmesi yerine yargılamaya devamla yazılı biçimde karar verilmesi,
Kanuna aykırı sanık ...’in temyiz istemi bu nedenle yerinde görülmekle, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak, başkaca yönleri incelenmeyen HÜKMÜN BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle, TCK’nın 66/1-e ve CMK’nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞMESİNE, 28/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.