Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2022/11982 Esas 2022/24055 Karar Sayılı İlamı

KARAR

Tehdit suçundan sanık ... hakkında basit yargılama usulü uygulanmak suretiyle yapılan yargılama sonunda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 106/1-1. cümle, 43, 62 ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 251/3. maddeleri gereğince 4 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı Kanun'un 51/1. maddesi uyarınca hapis cezasının ertelenmesine dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 16/10/2020 tarihli ve 2020/329 esas, 2020/461 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 19/07/2022 gün ve 2022/97584 sayılı tebliğnamesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında; “1-5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 251/2, 251/3, 252 ve 223. maddeleri uyarınca üzerine basit yargılama usulüne ilişkin ihtarat yazılmak suretiyle sanığa gönderilen ve içinde iddianame ve tensip zaptının yer aldığı duruşma günü davetiyesinin bilâ tebliğ iade gelmesini müteakip, duruşma günü usulünce tebliğ edilmeden sanığın yokluğunda savunma hakkının kısıtlanması suretiyle mahkumiyetine karar verilmesinde,
2- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 50. maddesinin 3. fıkrasında yer alan, "Daha önce hapis cezasına mahkûm edilmemiş olmak koşuluyla, mahkûm olunan otuz gün ve daha az süreli hapis cezası ile fiili işlediği tarihte on sekiz yaşını doldurmamış veya altmış beş yaşını bitirmiş bulunanların mahkûm edildiği bir yıl veya daha az süreli hapis cezası, birinci fıkrada yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilir." şeklinde açıklamalar nazara alındığında, somut olayda, sanığın üzerine atılı tehdit suçunu işlediği tarihte altmış beş yaşını bitirmiş ve daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş olduğunun anlaşılması karşısında, hakkında verilen 4 ay 20 gün hapis cezasının anılan maddenin 1. fıkrasında belirtilen seçenek yaptırımlardan birisine çevrilmesi zorunlu olduğu gözetilmeden, hapis cezasının ertelenmesine karar verilmesinde,
İsabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca hâkim veya mahkemece verilip istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümlerde, maddî hukuka veya yargılama hukukuna ilişkin hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini, yasal nedenlerini açıklayarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirecektir. Bunun üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı da hükmün veya kararın bozulması istemini içeren yazısına bu nedenleri aynen yazarak, Yargıtay ceza dairesine verecek, ileri sürülen nedenlerin Yargıtayca yerinde görülmesi halinde karar veya hüküm yasa yararına bozulacak, yerinde görülmezse istem reddedilecektir.
Buna göre hâkim veya mahkemece verilen karar veya hükümlerin kanun yararına bozma konusu yapılabilmesi için istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmesi gerekmektedir.
7201 sayılı Tebligat Kanununun 19. maddesi: “Mevkuf ve mahkumlara ait tebliğlerin yapılmasını, bunların bulunduğu müessese müdür veya memuru temin eder.” hükmünü içermektedir.
İnceleme konusu somut olayda; sanık hakkında yokluğunda verilen gerekçeli kararın en son bildirdiği adres olan ... Mahallesi, ... Sokak, No: ... .../... adresine tebligat çıkarılmadan MERNİS adresine yapılan tebligatın usulsüz olması nedeniyle kararın henüz kesinleşmediği anlaşılmakla, bu aşamada kanun yararına bozma yoluyla incelenmesi mümkün görülmemiştir.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteği doğrultusunda düzenlediği tebliğnamedeki düşünce, hükmün henüz kesinleşmemiş olması nedeniyle yerinde görülmediğinden, CMK'nın 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİNİN REDDİNE,
2- Dosyanın, kanun yolu bildiriminin başvuru mercii, süresi ve yöntemi açısından şerhli davetiye ile sanık ...'ya usule uygun bildirilip, tebligat eksikliğinin ikmali ile süresinde başvuruda bulunulması halinde kanun yolu incelemesi için ilgili merciye gönderilmesini, aksi takdirde usulünce kesinleştirme işlemi yapılarak, bu aşamadan sonra kanun yararına bozma isteminde bulunulmasını teminen mahkemesine iadesine, dosyanın Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.