Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2022/13811 Esas 2022/25595 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında tehdit ve hakaret suçlarından açılan kamu davaları, suç tarihinden itibaren 8 yıl geçmesi nedeniyle dava zamanaşımına uğradığı gerekçesiyle düşürülmüştür. Ancak, mahkemenin sanık hakkında hüküm verirken, suçtan önce de suç işlediği için açıklanan kararın geri bırakılması hükmü uygulanarak, dava zamanaşımı hesaplanmamıştır. Bu nedenle kararın bozulması gerektiği belirtilmiş ve yeniden yargılama yapılmasına gerek olmadan, dava zamanaşımı nedeniyle sanık hakkındaki kamu davalarının düşürülmesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e maddesi (Dava Zamanaşımı)
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. ve 322. maddeleri (Hükümlerin Bozulması ve Dava Zamanaşımı)

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret

K A R A R
Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanığa atılı suçlara ilişkin yasa maddelerinde öngörülen cezaların üst sınırı uyarınca, sanık hakkında ilk mahkumiyet kararının verildiği 12/06/2012 tarihine göre, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı ile yeniden suç işlediği tarih arasındaki durma süresi de eklendiğinde 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık olağan dava zamanaşımının gerçekleştiği gözetilmeden kamu davalarının düşürülmesi yerine, yargılamaya devamla yazılı biçimde karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve sanık ...'un temyiz nedenleri yerinde görülmekle, 5320 sayılı Kanun'un  8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve CMK'nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞMESİNE, 19/12/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.