Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/25890 Esas 2022/25711 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın tehdit suçundan verilen cezasının temyiz edilemez olduğu belirtilerek müdafi ve vekillerin temyiz itirazları reddedildi. Hakaret suçundan da ceza verilmemesi gerektiği kararı verildi. Vicdani kanının oluştuğu tutanaklar ve belgeler göz önüne alındığında, sanıkların eylemleri ve suçlamaların karşılıklı olduğu gerekçesiyle ceza verilmemesine karar verildi. Kanunlar olarak ise, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’un 317. maddeleri belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık ... hakkında tehdit suçundan verilen kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibarıyla hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’un 317. maddeleri uyarınca tebliğnameye uygun olarak sanık ... müdafisi ve katılan ... vekilinin TEMYİZ İSTEMLERİNİN REDDİNE,
2-Sanık ... ve ... hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığı ve sanık ... hakkında hakaret ve tehdit suçlarından kurulan beraat hükümleri bakımından;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Eylemlere, yükletilen suçlara ve hakaretin karşılıklı olması nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlere yönelik, katılan sanık ... müdafisi ve katılan sanık ... müdafisinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 20/12/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.