Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2022/4783 Esas 2022/5325 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararında, HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesinin miktar veya değeri 40.000 Türk Lirasını geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin ve temyiz edilemez olduğu belirtilmiştir. Bu miktarın 2017 ve sonrası yıllarda yeniden değerlendirme oranında artırılacağı ifade edilmiştir. Kararda, temyiz başvurusunun Bölge Adliye Mahkemesi kararı ile kabul edilen miktar için yapılmış olması nedeniyle kesinlik sınırı altında kaldığından reddedilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Temyiz dilekçesinin kanuni süre geçtikten sonra verilmesi veya kesin olan bir karara ilişkin olması halinde, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından ret edileceği ve ret kararının ilgiliye tebliğ edileceği ifade edilmiştir. Kararda, 344'üncü maddeye göre yatırılan giderin ret kararının karşılanmasında kullanılacağı da belirtilmiştir. İlgili kanun maddeleri ayrıca, HMK'daki benzer düzenlemelerin aynı yorum ve sonucu doğurduğu için uygulanması gerektiği ifade edilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri HMK 362/1-a, 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi, ek 1. madde, 346/1, 366 ve 344'üncü madde olarak sıralanmıştır.

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesi
İLK DRC. MHK. : Ankara 22. Asliye Hukuk Mahkemesi

- K A R A R -

HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesinin miktar veya değeri kırkbin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup, temyiz edilemez. HMK’nın ek 1. madde gereğince bu miktar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 2022 yılı için temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL’dir.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda ıslahla 31.439,50 TL’nin tahsili talep edilmiş, ilk derece mahkemesince davanın 29.439,50 TL'sinin tahsiline karar verilmiş, taraflar istinaf başvurusunda bulunmuş, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince bu kez 31.439,50 TL'nin tahsiline karar verilmiş ve bu hükme karşı, davalı tarafından temyiz başvurusunda bulunulmuştur. Bu durumda temyiz başvurusu Bölge Adliye Mahkemesi kararı ile kabulüne karar verilen 31.439,50 TL için yapılmış olduğundan Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihine göre temyiz eden yönünden kesinlik sınırı altında kalmaktadır.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344'üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtaya gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da, HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu doğurduğu için HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz isteminin, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararının miktar itibarıyla kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 10.11.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.