Hükümlü Ö…

…. E…

…."ın geceleyin silahla yağma suçundan 765 sayılı TCY"nın 495/1. maddesi aracılığı ile 497/1, 522/1, 81/1-3 maddeleri uyarınca 18 sene 10 ay 3 gün ağır hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Bursa 5. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 20.10.2004 gün ve 72-265 sayılı hükmün kesinleşmesinden ve 5275 sayılı Türk Ceza Yasasının yürürlüğe girmesinden sonra Bursa C.Başsavcılığı tarafından lehe yasanın saptanıp uygulanması isteminde bulunulması üzerine Bursa 5.Ağır Ceza Mahkemesi evrak üzerinde yaptığı inceleme sonunda 07.07.2005 gün ve 72-265 sayılı ek karar ile;

"Hükümlü hakkındaki önceki kararın kaldırılmasına, geceleyin ve silahla mağdurun parasını gasp etmek ve çek düzenlemesini sağlamak eylemine uyan 5237 sayılı Yasanın 149/1-a, h maddesi gereğince takdiren 10 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına, 5237 sayılı Yasanın 53/2 maddesi uyarınca cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasındaki (e) bendi hariç olmak üzere diğer bentlerdeki haklardan yoksun bırakılmasına, gözaltı ve tutuklulukta geçirdiği sürenin 5237 sayılı Yasanın 63. maddesi uyarınca mahsubuna, 7 gün içinde temyizi kabil olmak üzere" karar vermiştir.

Hükümlü ve müdafii tarafından temyiz edilen hüküm Yargıtay 6.Ceza Dairesince 29.11.2005 gün ve 11960-11072 sayı ile;

"5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98 ve 101/1. maddeleriyle 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9/1. maddesinin açık hükmü karşısında tebliğnamedeki bozma düşüncesi benimsenmemiştir.

Bursa 5.Ağır Ceza Mahkemesince 07.07.2005 gün ve 72-265 sayı ile 765 sayılı TCY"nın 497/1, 522/1, 81/1-3, 31, 33, 40. maddelerine göre, cezanın türü, alt ve üst sınırları bakımından, lehe olan 5237 sayılı TCY"nın 149/1-a-h, 53, 63 maddeleri gereğince belirlenen uyarlama kararının, önceki ve sonraki Yasada suçun yasal ögelerinde değişiklik bulunmaması, her iki Yasaya göre de cezanın erteleme kapsamı dışında kalması, önceki ve sonraki Yasalara göre temel cezanın alt sınırdan belirlenmesi, bireyselleştirmeyi gerektiren bir oran takdirinin söz konusu olmaması nedenleriyle 5275 sayılı Yasanın 98/1, 101/1 ve 5252 sayılı Yasanın 9/1. maddeleri uyarınca dosya üzerinden verilmesi doğru ve bu kararın temyiz yeteneği bulunmayıp itirazı olanaklı bulunduğundan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasasının 264/1. maddesi uyarınca hükümlü yönünden yasa yoluna başvuruda mercide yanılma, haklarını ortadan kaldırmayacağından, aynı maddenin 2. fıkrasına göre dosyanın incelenmeksizin yetkili ve görevli Mahkemesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine" karar verilmiştir.

Yargıtay C.Başsavcılığı ise 19.04.2006 gün ve 151316 sayı ile;

"Sonradan yürürlüğe giren ve lehe hüküm içeren yasanın 5237 sayılı Türk Ceza Yasası olması ve mahkûmiyet hükmünün de 01.06.2005 tarihinden önce kesinleşmiş bulunması halinde uyarlama yargılamasının genel düzenlemeyi içeren 5252 sayılı Yasanın 9. maddesine göre yapılması gerektiği, bu yargılama sonunda verilen hüküm niteliğindeki kararların da temyiz yasa yoluna tabi bulunduğu" görüşü ile itiraz yoluna başvurarak, Özel Daire kararının kaldırılmasını, dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Özel Daireye gönderilmesini istemiştir.

Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle Yargıtay Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI

İncelenen olayda,

Hükümlü Ö…

…. E…

…."ın geceleyin silahla yağma suçundan 765 sayılı TCY"nın 495/1. maddesi aracılığı ile 497/1, 522/1, 81/1-3 maddeleri uyarınca 18 sene 10 ay 3 gün ağır hapis cezası ile mahkûmiyetine ilişkin hükmün kesinleşmesi ve 5275 sayılı Türk Ceza Yasasının yürürlüğe girmesinden sonra Yerel Mahkeme tarafından yapılan değerlendirme sonucunda, hükümlünün sübut bulan eylemine 5237 sayılı Yasada karşılık gelen hükümlerin daha lehe sonuç doğurduğu belirlenip uygulanarak, hükümlünün 5237 sayılı Yasanın 149/1-a, h maddesi gereğince 10 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir.

Hükümlünün başvurusu üzerine Özel Daire; kararın temyiz yeteneği bulunmadığı, itirazın olanaklı olduğunu belirterek dosyanın incelenmeksizin yetkili ve görevli mahkemesine iletilmesine karar vermiş, Yargıtay C.Başsavcılığı ise, uyarlama yargılaması sonunda verilen hüküm niteliğindeki kararın temyiz yeteneğinin bulunduğu görüşüyle itiraz yasa yoluna başvurmuştur.

Görüldüğü üzere, Özel Daire ile Yargıtay C.Başsavcılığı arasındaki uyuşmazlık, 765 sayılı Türk Ceza Yasası"nın yürürlükten kalkması ve 5237 sayılı Türk Ceza Yasası"nın yürürlüğe girmesi nedeniyle, önceki ve sonraki yasal düzenlemelerden hangisinin lehe olduğunun saptanması bakımından, kesinleşen hükümler üzerine yapılacak yargılamada verilecek karara karşı hangi yasa yoluna başvurulabileceğinin belirlenmesine ilişkindir.

5252 sayılı Yasanın 9. maddesinde, uyarlama yapılması suretiyle verilen hükümlere karşı başvurulabilecek yasa yolu belirtilmemiştir. O halde, yasa yollarına ilişkin olarak Yargılama Yasamızda mevcut hükümlerin değerlendirilmesiyle bir sonuca ulaşılmalıdır.

1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5271 sayılı Ceza Yargılaması Yasası"nda olağan yasa yolları olarak itiraz, istinaf ve temyiz öngörülmüştür. Ancak bölge adliye mahkemelerinin henüz göreve başlamaması nedeniyle istinaf yasa yoluna ilişkin hükümlerin bu devrede uygulanabilmesi olanağı bulunmamaktadır.

Ceza Yargılaması Yasası"nın itiraz olunabilecek kararlara ilişkin 267. maddesinde, "Hâkim kararları ile kanunun gösterdiği hallerde, mahkeme kararlarına karşı itiraz yoluna gidilebilir." denilmektedir. Buna göre, kural olarak bütün hakimlik kararlarına karşı itiraz yasa yolu açıktır. Mahkeme kararlarına karşı itiraz ise, sadece yasanın açıkça gösterdiği hallerde mümkündür. Örneğin; Ceza Yargılaması Yasasının 5/2. maddesinde mahkemenin görevsizlik kararına, 101/5. maddede ise mahkemenin tutuklama kararına karşı itiraz yoluna başvurulabileceği açıkça belirtildiğinden, bu kararlara karşı itiraz yasa yoluna başvurulabilir.

Oysa 5252 sayılı Yasanın 9. maddesinde itiraz yasayoluna başvurmayı mümkün kılan bir düzenleme bulunmadığından, bu maddeye göre gerçekleştirilen yargılama sonunda verilen uyarlama kararlarına karşı itiraz yasayoluna başvurulamaz.

Temyiz yasayolu bakımından ise; 5320 sayılı Ceza Yargılaması Yasasının Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Yasanın 8. maddesi uyarınca, bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş kararlar hakkında Ceza Yargılamaları Usulü Yasasının 322. maddesinin dört, beş ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere 305 ilâ 326. maddeleri uygulanacağı için, konunun, temyize ilişkin olan ve halen yürürlükte bulunan bu hükümler yönünden de incelenmesi gerekir.

Anılan Yasanın 305. maddesinde, ceza mahkemelerinden verilen hükümlerin temyiz olunabileceği belirtildikten sonra, temyiz edilemeyecek nitelikteki hükümler sayılmıştır. 1412 sayılı Ceza Yargılamaları Usulü Yasasının "hükümleri" gösteren 253. maddesi yürürlükten kalktığı için, hangi kararların "hüküm" niteliğinde olduğu 5271 sayılı Yasaya göre saptanmalıdır. Bu Yasanın 223. maddesinde; "beraat, ceza verilmesine yer olmadığı, mahkûmiyet, güvenlik tedbirine hükmedilmesi, davanın reddi ve düşmesi" kararlarının hüküm olduğu belirtilmektedir. O halde, 5252 sayılı Yasanın 9. maddesinin 1. fıkrasına göre, ister genel prensip uyarınca duruşmalı yargılamada, isterse ayrıksı yöntem olarak evrak üzerinde yapılan inceleme sonunda verilmiş bulunsun, sonraki lehe yasa nedeniyle yapılan uyarlama yargılamasında verilen bu tür kararlar hüküm niteliğinde olduklarından, 1412 sayılı CYUY"nın 305. maddesinde belirtilen istisnalar dışında bu hükümlere karşı temyiz yasayoluna başvurulabilecektir.

Bu itibarla, Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının kabulüne, Özel Daire kararının kaldırılmasına, dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 6. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ: Açıklanan nedenlerle;

1- Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,

2- Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 29.11.2005 gün ve 11960-11072 sayılı kararının KALDIRILMASINA,

3- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.05.2006 günü oybirliği ile karar verildi.