Hırsızlık suçundan sanıklar R…

…. Eliş, M…

…. Aydın ve İ Bor"un, TCY.nın 494/4-son, 522, 59, 2253 sayılı Yasanın 12 ve 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca sonuçta 474.500.000 lira ağır para cezasıyla cezalandırılmalarına, bu cezalarının 2253 sayılı Yasanın 38. maddesi uyarınca ertelenmesine; sanık Ş…

…. Göktaş"ın ise TCY.nın 491/4-son, 522, 55/3, 59 ve 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca 631.085.000 lira ağır para cezasıyla cezalandırılmasına, bu cezasının 647 sayılı Yasanın 6. maddesi uyarınca ertelenmesine ilişkin Kızıltepe Sulh Ceza Mahkemesince 20.01.2004 gün ve 359-6 sayı ile verilen kararın üst Mardin C.Başsavcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 29.11.2005 gün ve 2786-20770 sayı ile;

"Yasal süresi içinde hükmü temyiz etmemiş bulunan Üst Cumhuriyet Savcısının temyiz inceleme isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan CMUK.nun 317. maddesi uyarınca reddine" karar verilmiştir.

Yargıtay C.Başsavcılığı ise 20.01.2006 gün ve 99110 sayı ile;

"Üst Cumhuriyet Savcısının, temyiz tarihinde yürürlükte bulunan 825 sayılı Kanun uyarınca yasal bir aylık süre içerisinde, 20.02.2004 havale tarihli temyiz süresinin saklı tutulması isteği ile ilgili dilekçe dosya içerisinde bulunmaktadır.

Ayrıca gerekçeli temyiz dilekçesi 02.04.2004 tarihinde dosyaya ibraz edilmiş bulunmaktadır." görüşüyle itiraz yoluna başvurarak Özel Daire kararının kaldırılmasına ve Mardin Üst Cumhuriyet Başsavcılığının temyiz isteğinin esastan incelenmesine karar verilmesini talep etmiştir.

Dosya Birinci Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Sanıkların hırsızlık suçundan cezalandırılmasına karar verilen somut olayda Özel Daire ile Yargıtay C.Başsavcılığı arasındaki uyuşmazlık, üst C.savcısının temyizinin yasal süresinde olup olmadığının belirlenmesine ilişkindir.

Uyuşmazlık konusunda sağlıklı bir hukuki çözüme ulaşılabilmesi bakımından, C.savcıları yönünden öngörülen temyiz sürelerine ilişkin yasal düzenlemeleri incelediğimizde;

1 Temmuz 1926 tarihinde yürürlüğe giren Ceza Kanununun Mevkii Mer"iyete Vaz"ına Müteallik 825 sayılı Kanunun 28. maddesi ile değiştirilen, 469 sayılı Mehakimi Şer"iyenin İlgasına ve Mehakim Teşkilatına Ait Ahkamı Muaddil Kanunun 5. maddesinde, ağır ceza C.savcılarının, ağır ceza mahkemesinin yargı çevresindeki asliye ve sulh mahkemelerinden verilen kararlar aleyhine otuz gün içinde itiraz ve temyiz yetkisini haiz olacakları belirtilmiştir.

20.4.1929 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak dört ay sonra yürürlüğe giren 1412 sayılı CYUY.nın 310. maddesinin 1. fıkrasında, temyiz talebinin hükmün tefhiminden bir hafta içinde yapılacağı, 3. fıkrasında ise, sulh mahkemelerinin temyizi mümkün kararlarının yargı çevresi içinde bulundukları asliye veya ağır ceza mahkemeleri nezdindeki C.savcıları tarafından tefhim tarihinden itibaren bir ay içinde temyiz edilebileceği öngörülmüştür.

Bu yasal düzenlemelerden de görüleceği üzere, üst C.savcılarının yargı çevrelerindeki ilçe asliye ve sulh ceza mahkemeleri kararlarına karşı temyiz süreleri tefhimden itibaren 30 gündür. O yer C.savcılarının, asliye ve ağır ceza mahkemeleri kararlarına karşı temyiz süreleri tefhimden itibaren bir hafta, sulh ceza mahkemeleri kararlarına karşı ise bir aydır.

Somut olayda Yerel Mahkemece sanıklar haklarında 20.01.2004 tarihinde hüküm verilmiş ve üst C.savcısı bu karara karşı 20.02.2004 havale tarihli dilekçe ile temyiz başvurunda bulunmuştur. Üst C.savcısının temyiz süresi 19.02.2004 tarihinde dolmuş olup, 20.02.2004 tarihli temyiz başvurusunun süresinden sonra yapıldığı anlaşılmaktadır.

Bu itibarla Özel Dairece temyiz isteminin reddine karar verilmesi usul ve yasaya uygun olduğundan, Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının reddine karar verilmelidir.

SONUÇ: Açıklanan nedenlerle,

1- Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının REDDİNE,

2- Dosyanın yerine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine, 14.02.2006 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.