Hukuk Bölümü 1993/54 E., 1993/52 K.

"İçtihat Metni"

OLAY : Davacı, ecrimisil ödediği Hazineye ait 1 pafta, 2019 parsel üzerinde 2001 yılına kadar taşocağı işletme ruhsatının mevcut olduğunu, bu arazinin çevresinde tapulu yerlerinin bulunduğunu, tapulu yerleri inşaat malzemesi stok alanı olarak kullanmak üzere kiraya verdiklerini, kiracının emniyet önlemi amacıyla ocak sahasındaki boşlukları doldurmak için Bakırköy Belediyesinden izin aldığını, durum böyleyken Bağcılar Belediye Encümeninin, 25.2.1993 gün ve 274 sayılı kararıyla: İşletme ruhsatının son bulduğundan bahisle, önceki belediyenin toprak tesviyesi yapılmasına ilişkin kararlarına uyulmadığı, yapılan işin komşu konut alanı için tehdit oluşturduğu, söz konusu alanın taş tozu stok ve tevzi ve satış alanı olarak kullanmaya devam edildiğini ileri sürerek İmar Yasası`

`nın 40. ve 42. maddesine dayanarak kestiği 45 milyon lira cezanın kaldırılması istemiyle 12.3.1993 tarihinde adli yargı yerinde dava açmıştır.

BAKIRKÖY 1. SULH CEZA MAHKEMESİ; 15.3.1993 gününde, 563-513 sayıyla: İşletme ruhsatı aldıktan sonra faaliyetine son veren davacının belediyenin önerdiği tedbirlere uymadığı nedeniyle verilen para cezasının kamu idaresiyle ilgili olduğu, bu sebeple itirazın idare mahkemesine yapılması gerektiği gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, karar temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir.

Davacı aynı istekle 30.7.1993 tarihinde idare mahkemesinde dava açmıştır.

İSTANBUL 4. İDARE MAHKEMESİ; 27.8.1993 gün ve 964-1177 sayıyla: 3194 sayılı Yasa`

`nın 42. maddesinde, bu yasa`

`nın ilgili maddelerine göre verilen cezalara karşı sulh ceza mahkemesine itiraz edileceğinin öngörüldüğü, bu itibarla davanın idare mahkemesinin görevine girmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasası`

`nın 15-1/a maddesi gereğince davanın görev yönünden reddine karar vermiş, bu karar da temyiz edilmeden kesinleşmiştir. Davacı 19.10.1993 tarihli dilekçeyle adli ve idari yargı arasında meydana gelen olumsuz görev uyuşmazlığının giderilmesini istemiş, idare mahkemesi dosyası mahkeme başkanının 18.10.1993 gün ve 964-1177 sayılı yazıları ekinde Uyuşmazlık Mahkemesi`

`ne gönderilmiştir.

Böylece, adli ve idari yargı arasında 2247 sayılı Yasa`

`nın 14. maddesinde öngörüldüğü biçimde olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuştur.

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Hukuk Bölümü Selçuk Tüzün`

`ün Başkanlığında, Şükrü Kaya Erol, Dr. Ekrem Serim, Alp Yüksel Fırat, Nurşen Çatal, İrfan Erdinç ve Osman Şimşek`

`in katılmaları ile yaptığı 13.12.1993 günlü toplantıda, raportör Hakim Ayten Anıl`

`ın raporu ile dosyadaki belgeler okunduktan; toplantıya, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı yerine katılan Savcı Erdoğan Güneş ile Danıştay Başsavcısı yerine katılan Savcı M. İlhan Dinç`

`in adli yargı yerinin görevli olduğu yolundaki yazılı düşünceleri doğrultusundaki sözlü açıklamaları alındıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

Dava, Belediye Encümeninin 3194 sayılı Yasa`

`nın 40. ve 42. maddelerine dayanılarak tayin ettiği para cezası alınmasına ilişkin kararının ve cezanın iptali istemiyle açılmıştır.

3194 sayılı İmar Yasası`

`nın 42. maddesinde: Birinci fıkrasında yazılı fiiller dışında bu Yasa`

`nın 28, 33, 34, 39. ve 40. maddelerinde belirtilen yükümlülükleri yerine getirmeyen mal sahiplerine 500.000.- TL. dan 10.000.000- TL. ya kadar para cezası verileceği, bu cezalara karşı cezanın tebliğinden itibaren 7 gün içinde sulh ceza mahkemesine itiraz edilebileceği öngörülmüştür.

İdarece, davacının taşocağı işletmesi yaptığı yerin arazi tesviyesini yapmadığı gerekçesiyle 3194 sayılı Yasa`

`nın 42. maddesi uyarınca para cezası verilmiştir.

Yasa`

`da söz konusu cezalara karşı başvurulacak mahkeme duraksamaya yer verilmeyecek şekilde açık olarak gösterilmiş bulunmaktadır. Yukarıda açıklanan 42. madde hükmü karşısında davanın çözümü adli yargının görevine girmektedir. Bu itibarla Bakırköy 1. Sulh Ceza Mahkemesi`

`nin görevsizlik kararının kaldırılması gerekmektedir.

SONUÇ : Anlaşmazlığın, niteliğine göre davanın adli yargı yerinde görülmesi gerektiğine, bu nedenle Bakırköy 1. Sulh Ceza Mahkemesi`

`nin 15.3.1993 günlü, 563-513 sayılı görevsizlik kararının kaldırılmasına, 13.12.1993 gününde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.