Davacı işçi, iş sözleşmesinin geçerli neden olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, boşta geçen süre ücret ve diğer haklar ile işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminatın belirlenmesini istemiştir.
Davalı herhangi bir yazılı cevap vermemiş, duruşmalara da katılmamıştır. 
Mahkemece fesih bildiriminin 4857 sayılı İş Kanununun 19.maddesine aykırı biçimde düzenlendiği, fesih nedeninin açık ve kesin şekilde belirtilmediği gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. Maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir.
Davalı işveren, 3294 sayılı Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışmayı Teşvik Kanununun 7.maddesine dayalı olarak kurulmuş bir vakıf olup, 5737 sayılı Vakıflar Kanununun 4.maddesi gereği tüzel kişiliği bulunmaktadır. Bu nedenle işçi sayısının Malazgirt Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfına ait işyeri veya işyerleri ile sınırlı olarak belirlenmesi gerekir. Mahkemece davalı vakfa ait işyeri veya işyerlerinde çalışan işçi sayısı belirlenmeden hüküm kurulmuştur. Davacının iş güvencesi kapsamına girip girmediği noktasında davalı vakfa ait işyeri veya işyerlerinde fesih tarihi itibariyle çalışan toplam işçi sayısı belirlendikten sonra feshin geçerli nedene dayanıp dayanmadığı yönünde araştırma ve inceleme yapılması gerekirken, eksik araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA,  peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.10.20111 gününde oybirliği ile karar verildi.