Sanık Ş.... Ş.....’in keyfi davranmak suretiyle görevde yetkiyi kötüye kullanmak suçundan, 765 sayılı TCY’nın 228/1, 35 ve 59 maddeleri uyarınca 5 ay hapis ve 5 ay kamu hizmetlerinden yasaklılık cezasıyla cezalandırılmasına, 647 sayılı Yasanın 4, 5 ve 6. maddeleri uyarınca cezasının 1650 YTL. adli para cezasına çevrilmesine, birer aylık ara ile 10 eşit taksitte alınmasına ve ertelenmesine ilişkin Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen 25.10.2007 gün ve 229-60 sayılı hükme ilişkin sanık müdafiinin temyiz istemi, Yargıtay 4. Ceza Dairesince 22.04.2008 gün ve 29-60 sayılı ek karar ile, 5320 sayılı Yasanın 8.maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 315.maddesi uyarınca red edilmiş,

Sanık müdafiince red istemine ilişkin karara karşı süresinde yasayoluna başvurulmakla, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının “

“ek kararın onanması”

” görüşünü içeren tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nca incelenmiş konu değerlendirilip ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI

Sanık Ş.... Ş..... müdafii Av.Şevket Kaya’nın 31 Ocak 2008 tarihli vekaletnameye dayalı 01.02.2008 tarihli temyiz istemi Yargıtay 4. Ceza Dairesince 22.04.2008 gün ve 29-60 sayılı ek karar ile; 5320 sayılı Yasanın 8.maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 315.maddesi gereğince reddedilmiş, sanık müdafiince bu red kararı da yasal süresi içinde temyiz edilmiştir.

Yargıtay Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararda isabet bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.

Dosyanın incelenmesinde; Özel Dairece sanığın yokluğundan 25.10.2007 tarihinde 229-60 sayı ile,

Sanık Ş.... Ş.....’in keyfi davranmak suretiyle görevde yetkiyi kötüye kullanmak suçundan, 765 sayılı TCY’nın 228/1, 35 ve 59 maddeleri uyarınca 5 ay hapis ve 5 ay kamu hizmetlerinden yasaklılık cezasıyla cezalandırılmasına, 647 sayılı Yasanın 4, 5 ve 6. maddeleri uyarınca cezasının 1650 YTL. adli para cezasına çevrilmesine, birer aylık ara ile 10 eşit taksitte alınmasına ve ertelenmesine, tebliğden itibaren 7 gün içinde Yargıtay Ceza Genel Kuruluna temyiz yolu açık olmak üzere karar verildiği, hükümde yasa yolu süresi ve merciin doğru olarak belirlendiği, başvuru yöntemiyle ilgili herhangi bir bildirimde bulunulmadığı ancak anılan bu eksikliğin Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.01.2007 gün ve 9-18 sayılı kararındaki ilkeler nazara alındığında sonuca etkili bulunmadığı ve eski hale getirme nedeni oluşturmayacağı saptanmakla uyuşmazlık konusunun değerlendirilmesine geçilmiştir.

Sanık Ş.... Ş.....’in yokluğunda verilen hükmün, sanığın 17.11.2005 tarihinde duruşmada bildirmiş olduğu 3... Cadde 4.. Sokak No.1./1. Çukurambar/Ankara adresinde muhatabın bulunmaması nedeniyle 7201 sayılı Tebligat Yasasının 21. maddesi gereğince mahalle muhtar vekili E... Z.....’in imzasına tebliğ edilip, formülün kapıya yapıştırılıp komşusuna haber verilmek suretiyle tebliğ işleminin gerçekleştirildiği,

Sanığın vekilliğini 31.01.2008 tarihinde üstlenen Av. Ş.... K...’nın, 01.02.2008 tarihinde eski hale getirme istemiyle birlikte anılan kararı temyiz ettiği, sanık müdafiinin karara eklediği tutanaklarda, sanığın ev adresinin E... Apt. 3.. Cadde, 4.. Sokak No.1./1. Çukurambar/Ankara olarak gösterildiği ve yine aynı Apartmanda ikamet eden, 1., 1. ve 2.. nolu daire sakinleri ile apartman görevlisi tarafından kendilerine herhangi bir posta alındısı bırakılmadığı beyan edilmekte ise de,

Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılan araştırmada, Ankara Çukurambar Mahallesi 3...Cadde, 4...Sokak, No.1./1. ile 3..Cadde, 4...Sokak, No.1./1. sayılı adresin aynı yer olduğunun, zabıta aracılığıyla tespit edilerek buna ilişkin 03.03.2008 tarihli tutanağın tanzim edildiği, bu araştırma ile de saptandığı üzere 25.10.2007 tarihli hükmün, 7201 sayılı Yasanın 21. maddesi uyarınca tebliğine, ilişkin işlemin anılan Yasanın 21 ve Tebligat Tüzüğünün 30. maddelerine uygun bulunduğu, 27.11.2007 tarihinde tebliğ olunan hükme yönelik 01.02.2008 tarihli eski hale getirme ve temyiz isteminin yerinde olmadığı, dolayısıyla Özel Dairece 5320 sayılı Yasanın 8.maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 315. maddesi gereğince verilen temyiz isteminin reddine ilişkin kararda bir isabetsizlik bulunmadığı ve onanmasına karar verilmesi gerektiği anlaşılmaktadır.

SONUÇ:Açıklanan nedenlerle;

1- Sanık müdafiinin temyiz itirazının REDDİNE,

2- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin temyiz isteminin reddine ilişkin 22.04.2008 gün ve 29-60 sayılı ek kararının ONANMASINA,

3- Dosyanın dairesine gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 24.06.2008 günü gerçekleştirilen müzakerede tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak oybirliğiyle karar verildi.