Kasten insan öldürme suçundan sanık M..... E... Ş..’in dönüşen suç niteliğine göre kastı aşan etkili eylem sonucu insan öldürme suçundan 765 sayılı TCY’nın 448. maddesi aracılığıyla 452/1 ve 59. maddeleri uyarınca 8 yıl 4 ay ağır hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin olarak Afyonkarahisar Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 08.06.2004 gün ve 227-129 sayılı hükmün sanık müdafii, katılan vekili ve Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesi 05.05.2005 gün ve 4781-2239 sayı ile;

“31.07.2003 tarihli ölü muayene ve otopsi tutanağının birinci sayfasında C.savcısı E.... K......’un imzasının bulunmamasının CMUK.un 264. maddesine aykırılık oluşturduğu”

” gerekçesiyle hükmü bozmuştur.

Yerel Mahkeme bozmanın gereğini yerine getirmiş ve 13.09.2005 gün ve 194-272 sayı ile; önceki ve sonraki yasaların karşılaştırılması sonucunda 765 sayılı Yasanın daha lehe sonuç verdiğinden bahisle aynı yasa maddeleri uyarınca sanığın 8 yıl 4 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar vermiştir.

Bu hüküm de sanık müdafii, katılan vekili ve C.savcısı tarafından temyiz edilmekle Yargıtay 1. Ceza Dairesince 14.02.2007 gün ve 7910-437 sayı ile;

“Sanığın maktûle gece karanlığında, keşifte belirlenen mesafeye göre 22,5 metreden, olay yeri tutanağına göre 47,5 metreden tek el ateş ettiği, sanık savunmasında istikrarlı şekilde tarlanın içinden gelen çıtırtı sesi yönüne ateş ettiğini beyan etmesine karşın, maktûlün bulunduğu yöne bakılması halinde boyundan insan olduğunun anlaşılabileceğinin tespit edildiği görülmekle, 5237 sayılı TCK.nun 22 ve 85. maddelerinin tartışılarak sanığın hukuki durumunun tayini gerektiği gözetilmeden 765 sayılı TCK.nun 452/1 maddesi uyarınca hüküm tesisi”

” isabetsizliğinden bozulmuştur.

Yerel Mahkeme bozma kararında işaret edilen taksir, bilinçli taksir gibi hukuki kurumları ve bu kurumların somut olayda uygulanabilirliğini tartışmak suretiyle 22.05.2007 gün ve 17-118 sayı ile; sanığın kastı aşan etkili eylem sonucu adam öldürme suçundan 765 sayılı TCY’nın 448. maddesi delaletiyle 452/1 ve 59. maddeleri uyarınca 8 yıl 4 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hakkında TCY’nın 31 ve 33. maddelerinin uygulanmasına, karar vermiştir.

Bu hükmün de sanık müdafii, katılan vekili ve Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27.02.2008 günlü “

“hükmün bozulması”

” görüşünü içeren tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI

Yerel Mahkeme, öldürülen A.. O.... Ş..’in, tarlalarına gelmesi muhtemel domuzları kovmak için 31.07.2003 günü saat 21.00-21.30 sıralarında oğluyla birlikte kendi tarlasına giderken sanığın biçilmiş buğday tarlasından geçtiklerini, bu sırada kendi tarlasının yanındaki ormanda tarlasına gelebilecek domuzları vurmak için bekleyen sanığın, 25 metre mesafeden karaltıyı görüp insan olduklarını tespit etmesine karşın av tüfeği ile tek el ateş ederek A..O....’ı göğsünden vurup olay yerinde öldürdüğünü kabul etmiş ve sanığı kastı aşan etkili eylem sonucu adam öldürme suçundan 765 sayılı TCY’nın 448. maddesi aracılığı ile 452/1 ve 59. maddeleri uyarınca 8 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırmıştır.

Özel Daire, 5237 sayılı Türk Ceza Yasası’nın taksiri tanımlayan 22 ve taksirle insan öldürme suçunu düzenleyen 85. maddelerinin tartışılarak sanığın hukuki durumunun tayin ve takdir edilmesi gerektiğini belirterek hükmü bozmuştur.

Yerel Mahkeme bu kez kusurluluk çeşitlerinden taksiri ve taksirle insan öldürme suçunun unsurlarını açıklayıp tartıştıktan ve sanığın eyleminin taksirle insan öldürme suçunu oluşturmayacağı yolundaki hukuki düşüncesini de açıkladıktan sonra eylemin kastı aşan etkili eylem sonucu insan öldürme suçunu oluşturduğundan bahisle önceki gibi hüküm tesis etmiştir.

Ceza Genel Kurulu’nun istikrarlı uygulamasına göre, bozma ilâmında tartışılması istenen hususları tartışmak suretiyle verilen kararlar şeklen direnme gibi görünse de, özü itibariyle yeni hüküm niteliğindedir. Yerel Mahkemenin tartışması ve bu yeni gerekçesi Özel Dairece incelenmemiştir. Özel Dairece incelenmeyen bir hususun ilk kez ve doğrudan doğruya Ceza Genel Kurulu’nca incelenmesi olanaksızdır. Böyle bir kararın temyiz incelemesinin Özel Dairece yapılması gerekmektedir.

SONUÇ:Açıklanan nedenlerle;

Yerel Mahkemenin yeni hüküm niteliğindeki kararının temyiz incelemesi yapılması bakımından Yargıtay 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 20.05.2008 günü oybirliği ile karar verildi.