Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2020/1063 Esas 2022/9537 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir işçinin meslek hastalığına bağlı olarak rücuan tazminat davası açması üzerine karar verdi. Mahkeme, işverenin sadece kendi kusuru oranındaki maddi zarar miktarından sorumlu tutulması gerektiğini belirtti ve davalının rücu alacağından sorumluluğunun teselsüle dayalı olarak belirlenmesinin usul ve yasaya aykırı olduğunu ifade etti. Ancak, bu aykırılıkların giderilmesi için yeniden yargılama yapılmasına gerek olmadığına karar verildi ve hüküm fıkrasının tamamen silinerek yerine yeni bir hüküm yazıldı. Kanun maddeleri olarak, 5510 sayılı yasa'nın 14. maddesi ile 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438. maddesi belirtilmiştir. Maddelerde meslek hastalığı kavramı ile iş kazası kavramı arasındaki fark ifade edilmiştir. Meslek hastalığı, sigortalının çalıştığı işin niteliği yüzünden uğradığı geçici veya sürekli hastalık, bedensel veya ruhsal özürlülük halleri olarak tanımlanmıştır.

Mahkemesi :İş Mahkemesi



Dava meslek hastalığı nedeniyle rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne, dair karar verilmiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacının tüm, davalı avukatının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-5510 sayılı Yasanın 14. maddesine göre; meslek hastalığı, sigortalının çalıştığı veya yaptığı işin niteliğinden dolayı tekrarlanan bir sebeple veya işin yürütüm şartları yüzünden uğradığı geçici veya sürekli hastalık, bedensel veya ruhsal özürlülük halleridir. Dolayısıyla, maddede tarifini bulan meslek hastalığı kavramı ile iş kazası kavramı birbirinden farklılık arzeder. Meslek hastalığı, farklı olarak bütünüyle mesleksel niteliklidir ve belirgin olarak bir meslek mensubu olmanın sonucudur.
Eldeki davada, meslek hastalığına dayalı rücuan tazminat davalarında teselsül hükümlerine dayanılamayacağı gözetilip, her işverenin, sadece kendi kusuru oranındaki maddi zarar miktarından sorumlu tutulması gerektiği göz önünde bulundurulmaksızın, aynı nitelikte başka işyerlerinde çalışma nedeniyle, davalının rücu alacağından sorumluluğunun teselsüle dayalı olarak belirlenmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılıkların giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının tamamen silinmesi ile yerine;
“1-Davanın kısmen kabul kısmen reddi ile, 19.494,07 TL kurum zararının gelir bağlama onay tarihi olan 10.05.2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazla istemin reddine,
2-Alınması gereken 1.331,62 TL karar ve ilam harcının davalıdan tahsili ile hazineye irat kaydına,
3-Davacı lehine AAÜT gereğince kabul edilen miktara göre hesaplanan 2.725,00 TL vekâlet ücretinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, kısmen kabul nedeniyle davalı lehine AAÜT gereğince reddedilen miktara göre hesaplanan 2.725,00TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalıya ödenmesine,
4-Davacı tarafça yapılan 4.686,05 TL bilirkişi ücreti, 163,50 TL tebligat masrafı, 751,20 TL posta masrafı olmak üzere toplam 5.600,75 TL yargılama giderinin davanın %54 kabul oranı dikkate alınarak hesaplanan 3.074,51 TL'sinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, bakiye kısmın davacı üzerinde bırakılmasına, artan gider avansının karar kesinleştiğinde talep halinde davacıya iadesine,
5-Davalı tarafça yapılan 48,50TL tebligat masrafı, 73,05TL posta masrafı olmak üzere toplam 121,55TL yargılama giderinden davanın %46 ret oranı dikkate alınarak hesaplanan 33,60 TL'sinin davacıdan alınarak davalıya ödenmesine, bakiye giderin davalı üzerinde bırakılmasına,
6-Taraflarca yatırılan gider avanslarından kullanılmayarak artan kısmın talep halinde ilgililere iadesine,” hükmünün yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden ilgiliye iadesine, 21.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.