Davacı vekili, müvekkilinin 5.11.2008-8.5.2009  tarihleri arasında çalıştığını,  müvekkilinin işten ayrılma konusunda bir isteği ya da davalı şirket ile bir mutabakatı  söz konusu olmadığını,  sözleşmesinin geçerli ve haklı bir neden olmadığı halde  feshedildiğini beyanla, feshin geçersizliğine, işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, şirkette çalışan sayısı 30 un altında bulunduğundan işe iade davası açılamayacağını, iş akdinin taraflar arasındaki anlaşma ile son bulduğunu beyanla davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme tarafından, davacının  5.11.2008-8.5.2009 tarihleri arasında çalıştığı, davalı tarafından iş akdinin tarafların anlaşması ve mutabakatı ile son bulduğu yönündeki savunmanın mahkemede vicdani kanı oluşturacak şekilde kanıtlanmadığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında fesih tarihi itibariyle işverence otuz veya daha fazla işçi çalıştırılıp çalıştırılmadığı ve dolayısıyla davacının iş güvencesi kapsamında kalıp kalmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18.maddesidir. 
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. Maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.  
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Somut olayda , davacı , davalı şirkette 05.11.2008 – 08.05.2009 tarihleri arasında çalıştığı , davalı tarafından davalı şirkette çalışan işçi sayısının 30’un altında olduğunu ileri
sürmesine ve bu hususun resen mahkeme tarafından araştırılması gerekir iken mahkeme tarafından bu husus araştırılmadan eksik inceleme ile  karar verilmesi hatalı olmuştur .
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine,13.09.2011 gününde oybirliği ile karar verildi.