Nitelikli adam öldürme suçundan hükümlü Y... G.... Hakkında, yapılan uyarlama yargılaması sonucunda, uyarlama yapılmasına yer olmadığına, bu konudaki istemin reddine ilişkin, Tarsus Ağır Ceza Mahkemesince 17.05.2007 gün ve 78-102 sayı ile verilen ve kendiliğinden temyize tabi olan kararın, hükümlü müdafii tarafından da temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesince 01.05.2008 gün ve 1775-3574 sayı ile;
“1- Uyarlamaya konu ilamda aynı kasıt altında iki kişiyi öldürme suçundan 765 sayılı TCK’nun 450/5, 59 maddeleri uyarınca hüküm kurulduğuna göre; 5237 sayılı TCK’nun uygulanması yasal sonucu yönünden lehe sonuç doğurduğundan, her bir öldürme için 5237 sayılı TCK’nun 81 ve 62 maddeleri uyarınca hüküm kurulması, cezaların 765 sayılı TCK’nun 68-77 maddelerine göre toplanmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi;
2- Kabule göre; 5252 sayılı Kanunun 6. maddesi uyarınca ağır hapsin hapse dönüştürülmesi gerektiğinin gözetilmemesi” gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkeme ise, 15.01.2009 gün ve 78-102 sayı ve özetle; ilk hükümde yer almadığı halde bu kez uyarlama yargılamasında lehe yasa karşılaştırılmasının ne şekilde yapılması gerektiği hususunda açıklamalarda bulunmuş, 5237 sayılı TCY bakımından hükümlünün eyleminin iki ayrı nitelikli adam öldürme suçunu oluşturacağı konusunda ayrıntılı açıklamalar yapmış ve aynı olay nedeniyle diğer hükümlüler G... G... Ve A... G.... Haklarında da uyarlama isteminin reddine karar verildiği ve bu kararın Özel Dairece onandığından da bahsetmek suretiyle önceki kararında direnmiştir.
Bu kararın da kendiliğinden temyize tabi olması ve hükümlü müdafii tarafından da temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay C.Başsavcılığının “bozma” istekli 07.04.2009 gün ve 66524 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, nitelikli adam öldürme suçundan hükümlü Y. G. hakkında, hangi yasanın lehe olduğunun belirlenmesine ilişkindir.
Ancak, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış kararlarında vurgulandığı üzere, şeklen ısrar kararı verilmiş olsa dahi;
a) Bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak,
b) Bozma kararında tartışılması gereken hususları tartışmak,
c) Bozma sonrasında yapılan araştırmaya, incelemeye, toplanan yeni kanıtlara dayanmak,
d) İlk kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş bulunan yeni ve değişik gerekçelerle hüküm kurmak,
Suretiyle verilen hüküm; özde direnme kararı olmayıp, bozmaya eylemli uyma sonucu verilen yeni bir hükümdür. Bu nitelikteki bir hükmün temyiz edilmesi halinde incelemenin Yargıtay’ın ilgili dairesi tarafından yapılması gerekir.
Somut olayda, yerel mahkemece ilk hükümde yer almadığı halde bu kez uyarlama yargılamasında lehe yasa karşılaştırılmasının ne şekilde yapılması gerektiği hususunda açıklamalarda bulunulmuş, 5237 sayılı TCY bakımından hükümlünün eyleminin iki ayrı nitelikli adam öldürme suçunu oluşturacağı konusunda ayrıntılı açıklamalar yapılmış ve aynı olay nedeniyle diğer hükümlüler G... G... ve A... G... haklarında da uyarlama istemi reddedilerek, verilen kararın Özel Dairece onandığından da söz edilmek suretiyle karar verilmiştir. İlk hükümde bulunmayan bu hususlar Özel Dairece denetlenmemiş olup, bu konuların ilk kez Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmesine yasal olanak bulunmamaktadır.
Bu itibarla Yerel Mahkemenin son uygulaması özde direnme kararı olmayıp, eylemli uyma sonucunda verilen yeni hüküm niteliğinde olduğundan, dosyanın eylemli uyma nedeniyle temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 1. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Saptanan eylemli uyma nedeniyle dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.12.2009 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.
