Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde 01.08.1995 tarihinden 31.05.2011 tarihine kadar çalıştığını, davacının iş sözleşmesinin "düşen iş gücü ihtiyacı kapsamında organizasyonel iyileştirmeler" gibi hiç bir hukuki sebebe dayanmadan haksız ve geçersiz olarak feshedildiğini  belirterek, müvekkilinin işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili;  iş sözleşmesinin organizasyonel değişiklik ve davacının pozisyonuna uygun başka bir görev alanı bulunmadığından feshedildiğini, feshin geçerli sebebe dayandığını beyan ederek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davalı işverenin onaltı yıldan bu yana çalışan davacı işçinin işyerinde başka bir alanda istihdam edilmesini düşünmeksizin ve teklif etmeksizin, sadece makineleşmeye geçmeyi düşünme maksatlı olarak ve ispatı yapılamayan işlerdeki düşüşü gerekçe göstererek, işyerinden çıkartması ve iş sözleşmesinin bu sebeple sona erdirmesinin  yerinde görülmediği gerekçeleriyle feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesine  karar verilmiştir.
Karar, taraflar avukatlarınca temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebebe dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ve devamı maddeleridir. 
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
İşletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan sebepler; sürüm ve satış olanaklarının azalması, talep ve sipariş azalması, enerji sıkıntısı, ülkede yaşanan ekonomik kriz, piyasada  genel durgunluk, dış pazar kaybı, ham madde sıkıntısı gibi işin sürdürülmesini  olanaksız hale getiren işyeri dışından kaynaklanan sebeplerle yeni çalışma yöntemlerinin uygulanması, işyerinin daraltılması, yeni teknolojinin uygulanması, işyerinin bazı bölümlerinin kapatılması ve bazı iş türlerinin kaldırılması gibi işyeri içi sebeplerdir.
İşletmenin, işyerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan sebeplerle sözleşmeyi feshetmek isteyen işverenin fesihten önce fazla çalışmaları kaldırmak, işçinin rızası ile çalışma süresini kısaltmak ve bunun için mümkün olduğu ölçüde esnek çalışma şekillerini geliştirmek, işi zamana yaymak, işçileri başka işlerde çalıştırmak, işçiyi yeniden eğiterek sorunu aşmak gibi varsa fesihten kaçınma olanaklarını kullanması, kısaca feshe son çare olarak bakması gerekir.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.     
Dosya içeriğine göre; davalı işverenlikte  üretim işçisi olarak çalışan davacının iş sözleşmesinin davalı işverence yeniden yapılanmaya gidilmesi özellikle de zımpara  işinde makineleşmeye gidilip bu sebeple oluşan istihdam fazlasından dolayı feshedildiği anlaşılmaktadır. Gerçekten işyerinde yapısal değişikliğe gidilerek makineleşmeye gidilmesi bir işletmesel karar olup ayrıca yazılı karar alınmasına gerek bulunmamaktadır. Davalı  işverence  açıklanan biçimde işletmesel  karar alındığı  ve  zımpara  işinde  makineleşmeye gidildiği savunulduğuna göre davacının çalıştığı işyerinde yapılan işin niteliği dikkate alınarak bir insan kaynakları uzmanı, bir işletme ekonomisi ve organizasyan uzmanı ve bir de makine mühendisinden oluşacak üçlü  bilirkişi  heyeti ile keşif yapılarak savunmada belirtildiği gibi bir organizasyonel değişiklik ve makineleşmeye  gidilip gidilmediği, gidilmişse bundan dolayı istihdam fazlalığı oluşup oluşmadığı, oluşmuşsa bu fazlalığın işletmenin başka birimlerinde değerlendirme olanağı bulunup bulunmadığı saptanmalı  bundan sonra  tüm deliller birlikte değerlendirmeye tabi tutularak  bir karar verilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan hususlar gözetilmeden eksik inceleme ile verilmiş olması sebebiyle  BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye  iadesine,  12.07.2012  gününde oybirliğiyle karar verildi.