Davacı tarafından, fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak şartıyla, 1,00 TL ana para ve 1,00 TL nema alacağı olmak üzere 2,00 TL’nin tahsili istemiyle açılan dava sonucu verilen kabul kararı, 16.06.2009 tarihinde kesinleşmiş olup; saklı tutulan haklar tutarını oluşturan 1.156,72 TL’nin tahsiline yönelik eldeki dava ise, 10.11.2009 tarihinde açılmış ve her iki dava sonucu kurulan hükümde de, davacı taraf yararına, karar tarihinde geçerli tarife uyarınca maktu vekalet ücretine hükmedilmiştir.
Davanın açıldığı tarih itibarıyla kısmi dava açılmasını engelleyen bir kanuni düzenleme bulunmamakla birlikte; hakim tarafından re’sen uygulanması gereken iyiniyet kuralına, taraflar ve avukatların da uyma yükümlülüğü gözetildiğinde; alacağın küçük parçalara bölünmesi suretiyle ayrı davalara konu yapılıp, birden fazla vekalet ücreti edinilmesine yol açar şekilde dava hakkının kötüye kullanılmasının, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 2. maddesinde yer alan dürüstlük ilkesi kapsamında korunmasına imkan bulunmadığı ve bu yönün kamu düzenine ilişkin olduğu gözetilmeksizin, davalı  Kurumun toplam borcun üzerinde vekalet ücreti ve yargılama gideriyle sorumluluğuna yol açılması usul ve kanuna aykırı olup yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427/6. maddesine dayalı kanun yararına temyiz isteğinin açıklanan sebeple kabulü ile hükmün sonuca etkili olmamak üzere BOZULMASINA, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.07.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.