Davacı, davalı işyerinde faaliyet gösteren Tarım İş Sendikasına üye olup, yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmesinin 18. maddesinde işyerinde haftalık çalışma süresinin 45 saat olduğunu, ancak çoban, kahya gibi işleri yapanlar yönünden bu kuralın geçerli olmadığının belirtildiğini, 01.01.2008 tarihine kadar iki vardiya halinde günde 12 saat çalışıldığını, bunun karşılığında fazla çalışma ücretinin ödenmediğini belirterek fazla çalışma alacağının tahsiline talep etmiştir.
Davalı işveren iki vardiya olarak çalışılan dönemde davacının fiilen 7,5 saat çalıştığını, işyerinde sabah kahvaltısı, öğle yemeği ve çay molası olmak üzere 4,5 saatlik serbest süre verildiğini, fazla çalışma yapmadığını, davacının talep ettiği işçilik alacağının zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece davacının fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmıştır.
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır (Yargıtay 9. HD. 12.11.2009 gün, 2009/ 15176 E, 2009/ 31514 K.; Yargıtay, 9.HD. 18.7.2008 gün 2007/ 25857 E, 2008/ 20636 K.).  Ancak, fazla çalışmanın taktiri delil niteliğindeki tanık anlatımları yerine, yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Somut olayda; davacının 01.01.2008 tarihine kadar iki vardiya halinde 07.00-19.00, 19.00-07.00 ya da 06.00-18.00, 18.00-06.00 arasında dönüşümlü olarak çalıştığı, 2008 yılından sonra  üçlü vardiya sistemine geçildiği anlaşılmıştır. Davalı işverenlik  davacının her  ne kadar yukarıda belirtilen saatler arasında çalıştıklarını doğrulamışsa da bu sürelerin tamamının çalışılarak geçmediğini, ara dinlenmelerin uzun olup fiilen 7,5 saat çalışıldığını ayrıca  ücretlerin davacı tarafından ihtirazi kayıt konulmadan kabul edildiğini, işçilerin bu şekildeki çalışmalarına karşılık olarak yıpranma tazminatı ödendiğini  savunmuştur.
Benzer mahiyette daha önce mahkemelerce verilen kabul kararları fazla çalışma ücreti kayıtlara dayanmıyorsa  %30  hakkaniyet indirimi  ve yıpranma tazminatının mahsubu yapılmışsa  9. Hukuk Dairesi tarafından  onanmıştır. (9 HD 2008-12737 E. 2008- 9819 K. sayılı ilamı )
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının yıllık ücretli izin veya raporlu olduğu süreler düşülmeden fazla çalışma alacağı hesaplanmış ve çıkan miktar üzerinden %30 hakkaniyet indirimi yapılmıştır. Halbuki fazla çalışma alacağı davacının izinli veya raporlu olduğu süreler düşülerek hesaplanıp bulunacak bu miktar üzerinden hakkaniyet indirimi yapılması gerekirken eksik ve denetime elverişli olmayan bilirkişi raporuna göre karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.   
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.07.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.