Davacı vekili, iş sözleşmesinin geçerli neden olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücret ve diğer haklarının belirlenmesini istemiştir.
 Davalı vekili, saat ücretli çalışanlar için Gpren-013 -2 kod numaralı formun revize edilerek uygulanmakta olduğunu, yetersiz puan alanların yöneticiler tarafından bilgilendirildiğini, uyarıya rağmen davacının durumunda değişiklik olmadığından sözleşmenin feshedildiğini belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, işverenin gerçekleştirdiği performans değerlendirmesinin kanunun aradığı şartlara uygun olmadığı işverenin davacının pefrormansını yükseltmek için gerekli önlemleri almadan ve makul süreyi beklemeden feshe son çare olarak başvurmadan iş sözleşmesini feshettiği gerekçesi ile feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesine karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli nedene dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ve devamı maddeleridir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
Yetersizlikten kaynaklanan nedenler; işçinin ortalama benzer işi görenlere göre daha az verimli çalışması, gösterdiği niteliklerden beklenenden daha düşük performansa sahip olması, işe yoğunlaşmasının giderek azalması, işe yatkın olmaması, öğrenme ve kendisini geliştirme konusunda yetersiz kalması, sık sık hastalanması, çalışamaz duruma getirmemekle birlikte işini gerektiği şekilde yapmasını devamlı olarak etkileyen hastalığa yakalanması ve uyum yeterliliğinin azalması gibi işyerinde işin görülmesini önemli ölçüde olumsuz etkileyen sebeplerdir.                    
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli nedene dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.   
Somut olayda, kaynak işçisi  olarak çalışan davacının, istirahat alarak işe gelmemesi,  iki yıl üst üste yetersiz performans alması, kendisinden verim alınamaması, iş performansında olumlu değişme gözlemlenememesi sebebi ile  iş sözleşmesi feshedilmiştir. Davalı işveren tarafından, gerek davacının iş tanımı çerçevesinde yerine getirdiği faaliyetlere, gerekse bu faaliyetlerin sonuçlarına yönelik bir takım değerlendirmeler yaptığı dosya kapsamındaki bilgi ve belgelerden anlaşılmaktadır.
Dosya içeriğine göre,  mahkeme, endüstri mühendisi olan bilirkişiden rapor ve mütalaa almak suretiyle karar vermiştir. Davacının iş sözleşmesi performans gerekçe gösterilmek suretiyle feshedilmiştir. Bilirkişinin sıfat ve uzmanlık alanı dikkate alındığında, görüş ve kanaatlerinin olayı aydınlatmaya yeterli olmayacağı açıktır. İşyerinde uygulanan gpren 012-3 kodlu saat ücretli çalışan performans değerlendirilmesi prosedürü ve uygulama şekli, değerlendirmenin objektif olup olmadığı, davacının görevini gereği gibi yerine getirip getirmediği, getirmemişse bunun işçi dışındaki sebeplere dayanıp dayanmadığı,  istirahat almanın görevin gereği gibi yerine getirilmesine olumsuz etkisinin olup olmadığı hususlarının birlikte değerlendirilmesi için  konularında uzman bir iş ve sosyal güvenlik hukukçusu, bir endüstri mühendisi ile bir işletme  yönetimi uzmanından müteşekkil üçlü bilirkişilerden rapor alınması, bu araştırmadan sonra tüm delillerin birlikte değerlendirilmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde verilen karar hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 06.07.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.