İş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan davalı işveren tarafından feshedildiğini belirten davacı işçi, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar  verilmesini talep etmiştir.
Davalı işveren, davacı işçinin belirli süreli iş sözleşmesiyle çalıştığını ve davacının hizmetine ihtiyaçları kalmadığı gerekçesiyle iş sözleşmesinin usul ve kanuna uygun şekilde  feshedildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davacı ile davalı işveren arasında belirli süreli iş sözleşmesi yapılmasını gerektirecek bir iş ilişkisinin olmadığı,  gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm davalı tarafından süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli süreli -belirsiz süreli, tam süreli -kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Davalı işyerinde işçi statüsünde çalışan davacının iş sözleşmesinin, branşında yapacak iş kalmadığı gerekçesiyle geçerli sebeple feshedildiği dosyadaki bilgi ve belgelerden anlaşılmaktadır.
Somut olayda, mahkemece, işe iade davasının ön koşullarından biri olan, fesih tarihinde işyerinde 30 işçi bulunması koşulu eksik ve yetersiz araştırılarak hüküm tesisi yoluna gidilmiştir. Bu itibarla, davalı işyerinde fesih tarihindeki işçi sayısı kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmeli, davacı işçinin iş güvencesi kapsamında kaldığı anlaşılırsa, bundan sonra tüm deliller değerlendirilirek sonuca gidilmelidir. Eksik araştırma sonucu verilen karar hatalı olup, hüküm bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 05.07.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.