Davacı işçi, kesinleşen işe iade davası sonrası işe başlatılmadığını belirterek kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, boşta geçen süre ücreti ve işe başlatmama tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin 4857 sayılı İş Kanunu"nun 25/II-h bendi gereğince feshedildiğini, bu nedenle davacının ihbar ve kıdem tazminatı taleplerinin reddi gerektiğini, davacının en son aylık ücretinin net 730 TL olduğunu, davacının fazla mesai yapmadığını, fazla mesai yapmış olduğunda ücretlerinin ödendiğini, davacının alacakları konusunda zamanaşımı def’inde bulunduklarını, davacının ücretli yıllık izin alacağının olmadığını, davacının işe iade kararının gereklerini yerine getirmediğini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıda belirtilen bendlerin kapsamı dışında kalan tüm temyiz itirazlarının reddine,
2-Yargılama sırasında aldırılan bilirkişi raporlarında belirtildiği ve mahkemenin gerekçeli kararında da kabul edildiği üzere davacının boşta geçen süre tazminat miktarının 4.411,65 TL olması gerekirken itiraz edilen bilirkişi raporunda ki miktar olan  5.104,11 TL ye hükmedilmesi hatalıdır.
3-Mahkemece işe başlatmama tazminatının faiz başlangıcı için “ihtar tarihinden itibaren yasal faiz” denmiş ise de bu alacak kalemine ilişkin faiz başlangıcının davacının işe başlatma talebinin davalıya tebliğinden sonraki bir aylık sürenin dolduğu tarih olan 17.7.2008 olması gerekirken hatalı değerlendirme hüküm kurulması  bozmayı  gerektirmiştir.
4-Davacı  vekilinin   sunduğu  27.10.2009  tarihli  ıslah  dilekçesinde   faiz   talebinde bulunmadığı halde ıslah edilen kısım için ıslah tarihinden itibaren faize hükmedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine  02.07.2012  gününde oybirliği ile karar verildi.