Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2022/9280 Esas 2022/11506 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, ortaklık sözleşmesinden kaynaklanan rücuan tazminat istemine ilişkindir. İş Mahkemesi, davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak, ortak girişim sözleşmesi gereği, adi ortaklık tüzel kişiliği olmadığından, davacı ortaklık söz konusu olmadığı gibi, dava açılamaz. Ayrıca, temyiz talebinde bulunan davalılar, her biri için nisbi temyiz karar harcı ve temyiz başvuru harcı yatırması gerektiği halde bu yapılmamıştır. Bu durum, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 434. maddesi ile ilgili 25.01.1985 tarihli İçtihadı Birleştirme Kararı'na aykırıdır. Kanunun anılan maddesi gereği, temyiz harcı ve giderlerinin ödenmemiş veya eksik ödenmiş olduğunun sonradan anlaşılması durumunda, karar veren hakim tarafından yedi günlük kesin süre tanınarak ödenmesi veya eksikliğin tamamlanması istenir, aksi halde temyizden vazgeçildiği kabul edilir. Bu nedenle, dosyanın mahalline geri çevrilmesi kararlaştırılmıştır.

Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum ile davalılardan ... Türk A.Ş., ... Tesisleri Makina İnşaat San. ve Tic. Ltd. Şti. Ve ... avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Adi ortaklığın tüzel kişiliği olmadığından, adi ortaklık sözleşmesi, yeni bir hukuki varlığa vücut vermez, meydana gelen topluluğun bir bütün olarak medeni hakları kullanma yeteneği yoktur. Ortaklık dava ve taraf ehliyetine sahip olmadığı gibi, ona karşı da, dava açılamaz. Ortaklığı ilgilendiren haklar ve borçlar bakımından bütün ortakların birlikte davacı ve davalı olarak katılmaları gerekir. Temyiz talebinde bulunan ortak girişimin ortakları olan davalılar ... İnşaat Mimarlık Mühendislik Ltd. Şti ve İntaç İnşaat Mühendislik Tic. Ltd Şti. şirketlerinin vekilince temyiz dilekçesi verilirken her bir davalı için ayrı ayrı nisbi temyiz karar harcı ve temyiz başvuru harcı yatırılması gerekirken, bu hususa uyulmadığı, böylece temyiz harçlarının eksik tahsil edildiği anlaşılmaktadır.
Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434. maddesi ile ilgili 25.01.1985 gün ve 5/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı hükmü gereğince, temyiz isteği, dilekçenin temyiz defterine kaydettirildiği tarihte yapılmış sayılır ve temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamı ödenir. Temyiz harç ve giderlerinin ödenmemiş veya eksik ödenmiş olduğunun sonradan anlaşılması durumunda, karar veren hakim tarafından yedi günlük kesin süre tanınarak, bu süre içerisinde ödenmesi veya eksikliğin tamamlanması, aksi halde temyizden vazgeçmiş sayılacağı temyiz edene yöntemince ve yazılı olarak bildirilir. Ancak, temyiz harcının mahkeme kalemince hesaplanıp temyiz edenden istendiği halde süresinde ödenmediği belgelendirilmiş ise temyiz isteğinin reddi gerekir. Eldeki davada ise yukarıda sözü edilen kanun ve içtihadı birleştirme kararı hükmüne aykırı olarak, temyiz yoluna başvuran davalılar tarafından temyiz dilekçesinin verildiği sırada ve yasal temyiz süresi içerisinde gerekli harç ve giderlerin tamamı ödenmemiş bulunmaktadır. Böyle olunca, Hukuk Usulü Muhakemeleri  Kanununun  anılan  maddesinde öngörülen prosedür işletildikten, şayet temyiz dilekçesinin reddi yönüne gidilirse anılan ret kararının hükmü temyiz eden davalılara tebliğ edilerek temyiz süresi geçtikten, temyizin süresinde yapıldığı sonucuna varıldığı takdirde doğrudan geri gönderilmek üzere dosyanın mahalline GERİ ÇEVRİLMESİNE, 29.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.