Davacı vekili; iş sözleşmesinin geçerli neden olmaksızın feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücret ve diğer haklarının belirlenmesini istemiştir.
Davalı vekili; davacının imzaladığı taahhütname ile Trakya bölgesinde her yere gidebileceğini, Çorlu mağaza çıkış hizmetleri şefi olarak görevlendirilmesinin onurlandırıcı bir görev olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece davacının opsiyonlu program taahhütnamesi belgesini özgür iradesi ile  imzaladığı, Trakya bölgesinde gösterilen şirkete bağlı işyerlerinde çalışmayı prensip olarak kabul ettiği, işe iade konusu oluşmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli nedene dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ve devamı maddeleridir. 
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
İşletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan sebepler; sürüm ve satış imkanlarının azalması, talep ve sipariş azalması, enerji sıkıntısı, ülkede yaşanan ekonomik kriz, piyasada genel durgunluk, dış pazar kaybı, ham madde sıkıntısı gibi işin sürdürülmesini imkansız hale getiren işyeri dışından kaynaklanan sebeplerle yeni çalışma yöntemlerinin uygulanması, işyerinin daraltılması, yeni teknolojinin uygulanması, işyerinin bazı bölümlerinin kapatılması ve bazı iş türlerinin kaldırılması gibi işyeri içi sebeplerdir.
İşletmenin, işyerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan sebeplerle sözleşmeyi feshetmek  isteyen  işverenin  fesihten  önce  fazla  çalışmaları   kaldırmak,   işçinin  rızası ile çalışma süresini kısaltmak ve bunun için mümkün olduğu ölçüde esnek çalışma şekillerini geliştirmek, işi zamana yaymak, işçileri başka işlerde çalıştırmak, işçiyi yeniden eğiterek sorunu aşmak gibi varsa fesihten kaçınma imkanlarını kullanması, kısaca feshe son çare olarak bakması gerekir.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli nedene dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.     
Somut olayda;  davacı 24.04.2007- 25.07.2011 tarihleri arasında davalı şirketin Edirne mağazasında Çıkış hizmetleri şefi olark çalışmıştır. Rekabetçi koşullar nedeni ile şirket organizasyon yapısı , iş yapış şekillerinde değişikliğe gidilerek Edirne mağazasında çıkış şefi kadrosunun azaltılmasına karar verilmiştir. Davacının 11.04.2011 tarihinde imzaladığı opsiyonlu taahhütname gereği Türkiye"nin her yerinde çalışmayı kabul ettiği belirtilerek kendisine 18.07.2011 tarihinde aylık brüt ücreti aynı kalmak kaydı ile  Çorlu mağazasında çıkış hizmetleri şefi olarak çalışması teklif edilmiş, davacı  kabul etmediğini beyan etmesi üzerine iş ilişkisini sürdürme olanağı kalmadığından iş sözleşmesi feshedilmiştir.
Davacının çalıştığı mağazada çıkış hizmetleri şefi kadrosunda fazlalık meydana gelip gelmediği, davacının atandığı mağazada şef ihtiyacının bulunup bulunmadığı, davacının nakli kabul etmemesi üzerine Çorlu mağazasında varsa personel ihtiyacının nasıl karşılandığı, Edirne mağazasına fesihten sonra aynı nitelikte işçi alınıp alınmadığı,  davacının kıdemi, eğitim durumu ve diğer niteliklerine göre aynı veya başka bir birimde değerlendirilip değerlendirilemeyeceği, uzman bilirkişi aracılığı ile tesbit edilerek ortaya çıkacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile  yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 22.06.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.