Davacı iş sözleşmesinin geçerli neden olmadan davalı işveren tarafından feshedildiğini iddia ederek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı kurum vekili davacının belirli süreli iş sözleşmesi ile çalıştığını, sözleşmenin süresinin dolması ile sözleşmenin yenilenmeyeceğinin davacıya tebliğ edildiğini, davacının iş güvencesi hükümlerinden yararlanamayacağını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece davacının belirsiz süreli iş sözleşmesi ile çalıştığının kabulü ile işyerine davacının iş sözleşmesinin feshinden sonra sekiz işçinin işe alındığı gerekçesiyle davanın kabulüne  karar verilmiştir.
Karar davalı kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında fesih tarihi itibariyle işverence otuz veya daha fazla işçi çalıştırılıp çalıştırılmadığı ve dolayısıyla davacının iş güvencesi kapsamında kalıp kalmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesidir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Somut uyuşmazlıkta davalı kurum işyerinde süreli iş sözleşmesi ile çalışan altı işçi olduğu  bildirilmiş,  sigortralı  hizmet  listesinde  fesih  tarihi  olan  2010/11  dönemde davacı dahil altı işçinin çalıştığı anlaşılmaktadır. Mahkemece davacının iş sözleşmesinin sona erdiği tarih itibari ile işyerinde çalışan işçi  sayısı  yukarıda belirtilen ilkeler doğrultusunda araştırılarak kesin olarak belirlenmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.06.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.